Ik hou zoveel van je

Sterrenbos – Oude Warande

Melancholie met Satie

Aan de ene kant een doos met persoonlijke spullen. Met pijn en moeite in elkaar geklapt en gevuld. Door een rugblessure kan ik weinig en mag ik beslist niet tillen en sjouwen, maar in de praktijk is dat erg lastig met een verhuizing die morgen al plaatsvindt. Alles wat mis kon gaan is ook misgegaan, je kunt het zo gek niet bedenken of het is gebeurd. Van plafonds die er niet inzaten, een douche zonder deur, de afvoer die niet stroomt, een schilder die het tot drie keer toe dagenlang heeft laten afweten zonder enig tegenbericht, stukadoors die eigele vlekken maakten op m’n pas geschilderde muren, tapijt wat ik door extreme tijdsdruk in een verkeerde kleur moest nemen, vrienden die net op vakantie waren, een aannemer die tierend tegenwerkte, grove nalatigheid van de verhuurder tot mensen die hulp aanboden en vervolgens niets meer lieten horen. De lijst is schier eindeloos. Zelden heb ik zoveel druk en stress ervaren in zo’n korte tijd. Voor een simpele verhuizing waar mensen vaak zwaar over lopen te stressen draai ik m’n hand niet om. Dit wordt m’n twaalfde keer. Maar de nachtmerrie waarin ik vanaf 31 juli ben beland, met als dieptepunt dat ik kort erna ook nog finaal door m’n rug ging en helemaal niks meer kon, wens ik niemand toe.

Klik op de foto voor grotere cactusjes

Aan de andere kant een lege doos die me uitnodigend aankijkt. ‘Vul mij’. Brieven, kaarten, gedichten en foto’s glijden door m’n handen. Sommige lees ik met hernieuwde aandacht, andere gooi ik op de stapel. Bekende tekstflarden* komen voorbij, herinneringen worden wakker geschud. Het verleden leeft even op. Er is veel van mij gehouden door een paar mensen. Ik lees de brief van zes kantjes van m’n laatste ex, vlak voordat hij met z’n nieuwe vriendin op vakantie ging en voorgoed ons huis zou verlaten. Ik lees de emotionele mail van ex-liefste vriend waarmee ik een half leven lief en leed gedeeld heb. Ik heb veel van hem gehouden, maar hij had ook een andere kant en kon rücksichtlos zijn zoals ik aan den lijve heb ondervonden. Veel dingen gooi ik weg, ondanks m’n rugproblemen is het me gelukt om in een paar weken tijd tussen het plannen door stukje-voor-beetje m’n hele huis op te ruimen. Het voelt goed om ook wat spullen betreft een streep te zetten onder wat is geweest. Tegelijkertijd overvalt me een gevoel van melancholie. Van gemis. Soms moet je ruimte creëren om meer lucht te krijgen. Maar nu eerst morgen verhuizen en afwachten in welke staat ik m’n huis aantref. De schilder die de laatste muren zou doen is spoorloos verdwenen. Ik vrees het ergste.
Marjelle

* ‘Jij bent nu jarig
En ik ben ook jarig
We doen toch alles samen?
Gisteren, vandaag en morgen
En vanaf morgen meer dan ooit
Hoop ik‘

Gnossienne No. 1 Erik Satie

Ik veeg er de vloer mee aan!

Op sommige momenten mis je een partner door dik-en-dun meer dan anders. Een van die momenten is als je gaat verhuizen, niet alleen komen dan in drievoud allerlei dingen op je af waar je geen verstand van hebt, moet je snelle knopen doorhakken terwijl je nog in dubio bent over dit of aan het twijfelen over dat… Ik vond het altijd heel fijn om te overleggen met m’n lief. Dat mis ik. Niet voor niks heb ik ook een paar keer intensief samengewerkt met een ex die toen nog geen ex was. Van het vertalen van boeken tot het ontwerpen van puzzelkaarten aan toe. Maar het gaat om meer dan overleg, elkaar stimuleren, lekker samen brainstormen. Nu gooi ik af en toe vertwijfeld wat tweets in de rondte, struin klusfora af op zoek naar het antwoord op vragen als ‘wat is de beste ondervloer voor 6mm-laminaat?’, ‘mag je tapijt met een foam- of juten rug ook zonder ondertapijt leggen op een planken vloer?’, et cetera.

Klik op de foto voor een groter formaat

Als er dan een antwoord komt borrelt er gelijk weer een nieuwe vraag op. Ik haat dat. Dingen moeten doen die je niet kunt, knopen moeten doorhakken zonder te weten of je het goede kiest. Inmiddels weet ik dat vinyl niet de goedkoopste oplossing is zoals ik in m’n naïviteit dacht, maar een van de duurdere, dat het simpelste laminaat inclusief ondervloer en legloon rond de 1300,00 euro kost – m’n hart maakte een sprongetje van schrik – en dat tapijt het voordeligste is maar voor knoeipotten zoals ik een dodelijke combi. Ik herinner me nog al te goed hoe blij ik ooit was met m’n splinternieuwe babyblauwe ribtapijt en er de eerste week meteen een glas rode wijn overheen ging waar ik toen in paniek Jif op spoot bij gebrek aan zout. Dus tapijt…? Laat ik er nog een nachtje over slapen.
Marjelle

Foto gemaakt in de Kunsthal

Maria

Vandaag heb ik de spullen van ex-liefste vriend weggegeven. Dozen met boeken, van Carmiggelt en Van Gulik tot Van Dis aan toe. Ook het complete werk van Edgar Allan Poe kwam ik tegen, ergens ver weggestopt op de onderste plank. Le Lotus Bleu, een ingelijste poster van Kuifje of moet ik zeggen Tintin, zal hier ook niet lang meer hangen, binnenkort vrolijkt hij de muur van een kinderclubje op. Of ik echt ga verhuizen weet ik morgen pas zeker – er heeft zich een onverwachte wending voorgedaan, het gaat nu niet meer om het huis in het Nieuwe Westen – maar dat de berging leeg moet is sowieso een feit. Door rugproblemen ziet het er daar uit alsof er een bom ontploft is.

Klik op het beeld voor een groter formaat

Toen ik laatst in de Laurenskerk foto’s aan het maken was moest ik weer aan ex-liefste vriend denken. Elke keer als ik een Mariabeeld zie komt zijn naam in me op. Nu ben ik zelden in een kerk, met het katholieke geloof heb ik nooit iets gehad, zelfs als kind al niet. Ik herinner me nog wel de jurken en sluiers die bij diverse communies hoorden, de familie uit het Zuiden beladen met cadeaus en vlaaien, een gevoel van onwennigheid, maar– ik dwaal af. Ex-liefste vriend had iets met Maria en hij had een voorliefde voor Reve, die zelf weer heel veel met Maria en het katholicisme had. Al heb ik weinig van hem gelezen, dat heb ik wel onthouden. En ik, het zal wel toeval zijn, een van m’n doopnamen is Maria.
Marjelle

Foto gemaakt in de Laurenskerk Rotterdam

Heart of gold

On an ocean Lisa Gerrard

Ik onthou van jou

‘Omdat ik anders ben’ zeg ik weleens en dan kijkt iemand me met grote vraagtekenogen aan, ‘wat dan, hoe dan, waarom dan?’ Toen ik een paar dagen geleden midden in het programma 24 uur met… viel en Claudia de Breij hoorde praten met Wilfried de Jong dacht ik: als je het zo beeldend uitlegt dan begrijpen mensen beter wat je bedoelt. Ze vertelde dat ze zich vroeger een rode knikker in een bak met blauwe knikkers voelde en gelukkig later wel meer rode tegengekomen was. Zelf heb ik verschillende lange intensieve vriendschappen en liefdesrelaties gehad, maar de laatste jaren heb ik voornamelijk te maken met blauwe exemplaren – sommige oppervlakkig of zelfs manipulatief, andere hokjesdenkers of vrijwel humorloos – en voel me vaker weer die ene rode knikker op dat blauwe speelplein.
Marjelle

Quotes uit 24 uur met…
‘Ik ben niet de beste zangeres, maar wel de beste Claudia de Breij die er is’
‘De wereld is wél mooi, het komt wél goed’ [‘tegen beter weten in, dat is waar‘]
‘Ik zat op m’n achtste allemaal Bomans te lezen en Gandhi, dat is gewoon raar’
‘De ziel gaat te paard’
‘Ik heb gewoon nooit zo heel erg aangesloten in meisjesland’

Ik onthou van jou Claudia de Breij

Foto Witold Riedel

Sunny side of sex!

Opeens kom ik in een betoverende omgeving terecht, een gevoel van Fernweh overvalt me. Ik bevind me in het onmetelijke gebergte van de Himalaya en ontmoet de Mosuo, een volk met heel eigen opvattingen over liefde, trouwen en samenwonen. In de VPRO-documentaireserie ‘Sunny Side of Sex’ reist Sunny Bergman niet alleen naar China maar ook naar Cuba, Oeganda en India en praat ze met vrouwen over de manier waarop ze met seksualiteit omgaan. In deze aflevering hoor ik voor het eerst de term ‘wandelhuwelijk’ en word nieuwsgierig naar wat de Mosuo bezielt, hun leefwijze, gedachten en gevoelens.

‘Hier wordt niet getrouwd. Hier worden afstammelingen geboren uit een zogenoemd wandelhuwelijk. De kinderen behoren tot de familie van hun moeder. De man zoekt de vrouw ’s nachts op in haar flower room en vertrekt de volgende ochtend weer.’

Een bijzondere documentaire, ik voel meteen sympathie voor He Mei, de Chinese gids en tolk die in de stad woont maar nog altijd terugverlangt naar haar geboortedorp, met de schrijfster Yang Erche Namu heb ik minder affiniteit. Mooie beelden van Mosuo-vrouwen en -mannen die ergens ver weg leven op de grens tussen China en Tibet. Het valt me op dat de mannen meer op hun uiterlijk gericht lijken dan de doorsnee-Chinees. Als ik geen vliegangst had, zou ik beslist een retourtje nemen naar dit prachtige gebied en met m’n camera langs rivieren en deuren en niet te vergeten het Lugu-meer gaan.

‘De Mosuo wonen bij hun moeder en kiezen geen man vanwege zijn economische status. Mosuo kijken naar karakter, of er sprake is van liefde. Het Mosuo-huwelijk is geheel en al gebaseerd op gevoel.’
Marjelle

Deze aflevering kun je bekijken op ‘Uitzending gemist’
Vanavond ‘Sunny Side of Sex’ – Cuba Ned. 3 21.00 uur

Foto’s Internet

Liever verliefd?

Met mijn gedachten ergens anders ben ik altijd overal, deze spreuk van Loesje is mij op het lijf geschreven. Als ik de fiets in het gras zet en het nest met mamaooievaar bekijk dat zich aftekent tegen de strakblauwe lucht komt opeens de herinnering aan Angistri in me op, een toen nog ongerept Grieks eilandje waar ik ooit was met ex-liefste vriend Hans. Ik proef haast de fasolakia, drink bijna een slokje retsina en geniet net niet van het uitzicht op de baai. Vervolgens dwalen mijn gedachten naar Glil Yam, een van de kibboetsen waar ik geweest ben. Weer zie ik het knappe gezicht van Uri voor me, vakantieliefje met mooie donkere krullen, een echte macho toen al, hij net 16 ik 19.

Het gedachtesprongetje naar Martin, mijn eerste liefde, is gauw gemaakt. Ik ging juist naar Israel om hem te vergeten nadat er een eind was gekomen aan onze relatie op mijn verjaardag. Ik herinner me een foto waarop ik bruinverbrand in rode bikini op het harde kibboetsbed zit, stokbrood en chocola in een hand, de toekomst aan m’n blote voeten. Cuby en Martin zijn ook onlosmakelijk verbonden, ik heb dat bluesnummer grijs gedraaid toen ik erachter kwam dat hij was vreemdgegaan. Ik toen nog zo jong en onervaren, vol vertrouwen, hij een aantal jaar ouder, energiek en lief, maar ook onbetrouwbaar. Geen toeval dat ik daarna een lange periode alleen maar korte relaties heb gehad. Allerlei namen schieten door m’n hoofd, hoe zou het nu met Louis gaan of met Delano? Ik zou ze allemaal best nog één keer willen zien.
Marjelle

The Fun Powder Plot Wild Beasts

* ‘Liever verliefd’ naar het boek van Simone Lensink en de gelijknamige film van Pim van Hoeve

Ezels zijn ook lief!

Toen ik een klein meisje was geloofde ik al niet dat prinsen op witte paarden voorbij zouden galopperen en me voor altijd gelukkig maken. Ik had het ook te druk met het afknippen van Barbiepoppenhaar en madeliefjes rijgen. Wel heb ik liever dat verhalen goed aflopen en mensen eindeloos gelukkig samenzijn, maar in m’n eigen relaties is ‘altijd’ niet het uitgangspunt. De enige waarbij ik na een aantal jaar dacht dat de vriendschap nooit meer over zou gaan was Hans. ‘Till death do us part‘. Het liep anders na vijfentwintig jaar lief en leed en al hou ik niet van woorden als soulmate en tweelingziel, ik geloof wel in zielsverbondenheid, iets dat ik tot nu toe alleen met hem in die mate heb gekend.

De prins op het witte paard bestaat niet, mij gaat het erom dat ik iets essentieels in de ander herken. Het is dan ook geen toeval dat de vier partners waar ik een langere relatie mee heb gehad een dominante vader gemeen hadden. Die van Hans leek op bepaalde punten zelfs als twee druppels water op de mijne die altijd moeite had met mannen die liever, zachter en vrouwelijker waren. ‘Idioten’ vond hij het op z’n minst genuanceerde momenten. Sommige dochters kiezen het evenbeeld van hun vader, andere kiezen iets heel anders zoals ik, één ding kwam wel overeen, z’n gulheid hadden ze ook. Wie weet zit een volgende partner er voor het eerst tussenin, misschien af en toe iets duidelijker dan me lief is, maar wel met een heel klein hartje.
Marjelle

You and I Ingrid Michaelson