De waarheid liegt niet

Klik op de foto voor een groter formaat

Een van de redenen waarom ik minder blog nee dat ga ik niet uitleggen ik ben baas in eigen blog en mag met de deur in huis vallen en zo is het Maar elk onderwerp dat in me opkomt pijn geld zien te verdienen, klanten werven overleven de kou in huis en demons from the past maar vooral die pijn duw ik weer weg. Sommige verhalen zijn te ja, wat eigenlijk persoonlijk kwetsbaar of klinken misschien als een slechte episode uit een B-film kun je nagaan hoe slecht Ik zat laatst aan een dialoogtafel met onbekenden, soep en broodjes. Het thema was ‘Toevallige ontmoetingen’ en iedereen had een verhaal met een mooi eind. Ik pijnigde m’n hersens maar kon nergens zo’n mooie toevalstreffer vinden, wel kwam een bepaalde ontmoeting in me op met een lesbische taxichauffeuse die mij lang geleden ergens in Frankrijk in the middle of nowhere  afzette voor een verlaten huis mijn brief was nooit aangekomen Die nacht bevatte alle elementen van een horror story agressieve hond ramen zonder gordijnen bevroren brood onweersflitsen en donderslagen en een telefoon die uit viel Weet je wat, dacht ik, ik vertel dat verhaal wel. Tot mijn verbazing vond iedereen het hilarisch enige humor is mij niet vreemd en o zo avontuurlijk. Ik dacht aan al die andere gebeurtenissen en hield m’n lippen op elkaar.
De waarheid liegt niet en misschien zet ik ooit op papier wat ik daarmee bedoel voor ik doodga Het moet eruit over familie, onrecht, laster, verdriet
Marjelle

Fifty shades of green

Klik op de foto voor een groter formaat

Inpakken en wegwezen

Klik op de foto voor een groter formaat

Boy in blue

Klik op de foto voor meer blauw

Oh my mama Alela Diane

Indian summer

Klik op de foto voor meer herfsttinten

Classical Something Jono McCleery

Het regent zeehonden

De laatste week slaap ik veel dieper en ontwaak ik steevast ’s ochtends midden in een droom die vaak meer weg heeft van een nachtmerrie. De vreemdste fragmenten komen voorbij, ik worstel me omhoog tegen een wand van water terwijl zeehonden en wolven boven op me vallen en ik snakkend naar adem telkens weer kopje onderga tot ik bezweet wakker word. Of het surrealistische tafereel van vandaag, een huiskamer met onbekende mensen transformeert opeens in een soort van zaaltje waar iedereen een bordje met ‘Live‘ voor zich houdt in afwachting van een optreden dat uiteindelijk niet doorgaat omdat er een woedende vrouw thuiskomt.

Mijn droom eindigt als ik argeloos de verse groenten die ik gekregen heb uit het papier wikkel en tussen de trossen bananen en sperziebonen opeens een spin ontwaar, daarna kruipt er nog een voorbij, tarantulaformaat. Ik probeer koortsachtig te bedenken hoe ik het monster de kop in kan slaan – in m’n droom zoek ik een telefoonboek wat ik in werkelijkheid niet heb – maar dan komt er plotseling beweging in het papier, de opperspider gaat aan de haal met het groentepakket, steeds sneller, tot ze uit m’n gezichtsveld verdwenen zijn. Ik ren de keuken uit en… doe m’n ogen open en kijk slaperig om me heen. Was mijn temperatuur de afgelopen tijd door een te trage schildklierwerking onder normaal beland, 35,5 °C was geen uitzondering, deze dagen is hij weer wat hoger door een ontsteking in combinatie met herfstkou.

Als de blaadjes op de grond vallen, ik van Spanje droom als ik niet nachtmerrie, keldert m’n weerstand. Het enige positieve van verhoging is dat ik meer droom en m’n dromen beter herinner. In plaats van toe te geven aan niet-lekker besluit ik wat regeldingen aan te pakken. M’n ex waar ik zakelijk contact mee heb over een nieuwe puzzelsite en al een paar maanden niets meer van gehoord heb stuur ik een vriendelijk mailtje, bij het bureau waarvoor ik laatst een proefopdracht heb gedaan informeer ik waarom ik ondanks m’n goede beoordeling toch net niet genoeg punten kreeg om met een project te starten. Van die dingen, op een kouwe grauwe dag als vandaag.
Marjelle

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’

Gisteren ging ik voor het eerst naar een meeschrijfavond van Loesje, maar voor het zover was moest ik op Delft-Zuid m’n weg zien te vinden. Ondanks Google Maps-aantekeningen was het ook voorbijgangers niet duidelijk welke kant ik op moest. Een aardige vrouw gaf me haar 015-nummer voor als ik onderweg verdwaalde en een behulpzame man probeerde de straat te vinden op z’n GPS, maar zonder resultaat. Uiteindelijk koos ik voor rechtsaf en liep vervolgens in het halfduister over een verlaten bospad naar de Provincialeweg. Gelukkig kwam ik geen vervaarlijk uitziende honden tegen – daar ben ik banger voor dan voor loslopende mensen – maar toen ik op het goede adres was aangekomen werd ik wel meteen enthousiast begroet door de hond van Loesje. Eentje van de lieve stempel.
Een aantal mensen zat al aan tafel, een paar anderen gaf ik nog gauw een hand voordat ze naar elders vertrokken. Theepot, cola en koekjes stonden al uitnodigend klaar en dankzij de felle eetkamerlamp kon je in ieder geval goed zien welke zinnen je zo meteen op nu nog maagdelijk wit papier ging zetten. Al hou ik op zich meer van een zachte kaarslichtsfeer waarbij je niet elk oneffenheidje ziet, maar dat is voor andere gelegenheden. Na een korte kennismaking volgde een opwarmrondje, grappig dat spelen met elkaars woorden en gedachten. Het leukste vond ik om op basis van een aantal actuele onderwerpen zoals ‘Occupy-beweging’, ‘Foute Twitter-berichten’, ‘Gevangenenruil: 1 Israeliër voor 1027 Palestijnen’ eigen teksten te verzinnen, althans een poging te doen tot.
Het was even wennen om op z’n Loesjes te denken, de volgende keer gaat het vast beter. Inmiddels was het laat geworden, ik had nog een hele reis voor de boeg en besloot ditmaal een taxi te nemen. Het vooruitzicht om terug te lopen over een eng paadje en daarna weg te waaien op een verlaten stationnetje sprak me absoluut niet aan. ‘Ik neem wel een taxi’, hoorde ik mezelf dan ook zeggen en besefte op hetzelfde moment dat ik geen cash bij me had. ‘Mag ik een rare vraag stellen’, begon ik, ‘kan iemand me misschien geld lenen? Ik stort het vannacht nog terug.’ De aardige jongen naast me toverde een briefje van twintig tevoorschijn. Even later nam ik afscheid van Loesje en haar medeschrijvers en liep de koude nacht weer in.
Marjelle

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon‘ Loesje
Uit: Scheurkalender 2012

Meisjes Raymond van het Groenewoud

Zal ik weggaan of zal ik blijven?

Wat zal ik doen? M’n ex bellen naar aanleiding van z’n mail over puzzeldingen en andere dingen die voorbijgaan, een nummer van de Fleet Foxes opzetten, piekeren over de verkeerde dingen en mensen, nog meer toegeven aan m’n Tweetbui, van het kastje naar de muur lopen, kijken of er tussen wolk en zon nu wel een regenboog tevoorschijnkomt, niet aan H. denken en ook niet aan–, googlen op fitness-dvd’s, m’n mail checken, gro(o)t(s)e plannen maken, een duik nemen in de kast op zoek naar chocola, een druilerig zondagmiddagblogje schrijven, Ceylon-thee zetten, hopen dat het morgen niet regent in verband met m’n wandelafspraak, alvast een ei hardkoken voor in de sla, een wereld aan mogelijkheden strekt zich voor me uit, maar om met het begin te eindigen…
Zal ik weggaan of zal ik blijven?
Marjelle

Mykonos Fleet Foxes

Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?
Toon Tellegen

Ik wil een kip en een paard en een koe

want want