Ik mis je

Gisteren ben ik voor het eerst in een jaar teruggegaan naar Rotterdam, stad van mijn hart. ′s Middags had ik een afspraak met een uitgever waar ik lang geleden als freelancer voor gewerkt heb. Ik kan me dat monumentale pand in hartje Rotterdam nog goed herinneren. Aangezien de NS code rood had ge-sms′t – er werd een massale intocht van sneeuwvlokjes verwacht – was er een aangepaste dienstregeling. Ik besloot daarom een trein eerder te nemen en kwam uiteindelijk veel te vroeg op CS aan, onderweg was er geen ‘spatje sneeuw’ te bekennen. De trein gleed soepel en onverstoorbaar over de rails. Het nieuwe station, ook bekend als Station Kapsalon*, lag er nog mooier bij dan toen ik vorig jaar februari op de trein naar Tilburg stapte. Niet wetende dat het zo lang zou duren voordat ik mijn stad zou terugzien.

Klik op de foto voor een groter formaat

De uitgever begroette me vriendelijk, een innemende man met bijzondere verhalen. Hij stak een sigaret op en we haalden wat herinneringen op. Ik vertelde hem kort in welke situatie ik zat. Zonder franje. Ook hij is een man die houdt van duidelijkheid en die to the point is. ‘Zal ik je gelukkig maken?’ vroeg hij aan het eind. ‘Ja, graag!’ antwoordde ik. Hij toverde een tekst op zijn beeldscherm en las een paar zinnen voor. Het ging over een schip. De rest ben ik kwijt, want ik was te zeer afgeleid. ‘Als je eerst een proefcorrectie doet, dan kijken we daarna of de opdracht doorgaat.’ Ik knikte instemmend en probeerde tegelijk een opkomend gevoel van faalangst te onderdrukken. Het is lang geleden dat ik een boek heb gecorrigeerd.

Klik op de foto voor een groter formaat

Eenmaal buiten besloot ik me niks van het weer aan te trekken. Het was koud en er stond een harde wind. Had ik toch m’n muts niet voor niks meegenomen. Donkere wolken pakten zich samen boven de Maas, in de verte de contouren van de Willemsbrug en hotel New York, een passerende Waterbus deed me denken aan zomerse tochten naar Dordrecht. Ik wandelde langs Prachtig, pauzeerde onderweg in DikT, het café van de bieb met z’n opvallende felgele buizen, waar het aardige meisje met het ravezwarte haar me enthousiast begroette en vertelde dat ik net op tijd was teruggekomen. Het café sluit over twee dagen definitief z’n deuren. Toen ik even later naar de tramhalte liep, was op de plek waar eerst nog een maquette stond nu een complete Markthal verrezen. Mooi gebouw en dito concept, er is hard gewerkt in mijn afwezigheid. Rotterdam, ik mis je.
Marjelle

* Een ‘kapsalon’ is een combinatie van patat, shoarma, salade, sauzen en kaas, die enkele jaren geleden in Rotterdam-West ontstond, waar een kapper het gerecht vaak bestelde bij een shoarmazaak

So, anyway…

Laatst werd ik wakker, ik was nog in een soort van mijmertoestand waarin moeten ontbreekt en problemen ver weg zijn. Het een na het andere idee om meer klanten aan te trekken borrelde op. Opeens moest ik aan John Cleese denken, aan wat hij recent zei over creativiteit in het programma College Tour. ‘All creativity comes from the unconscious. It all boils down to getting in a playful and relaxed frame of mind. Nobody ever had a bright idea when they were attacking a machine-gun nest’. Dus zet je mobieltje uit, ruk je los van je pc en loop gewoon de deur uit.  Ga zitten op een bankje in het park en doe de eerste twintig minuten niks.

Foto Witold Riedel

Je leest het goed, helemaal niks. Natuurlijk komen er meteen allerlei gedachten in je op, van dingen die je moet doen of die je absoluut niet mag vergeten, wat een vriendin gisteren zei, een afspraak waar je als een berg tegen opziet… Laat het gewoon komen, schrijf het op en na een tijdje wordt de geest rustig net als bij meditatie. Dan ga je pas aan het onderwerp denken, niet geforceerd, maar op een speelse manier. Op het einde vat John Cleese het samen met de woorden ‘it’s being quiet enough to listen to the promptings of your unconscious’.
Daar dacht ik dus aan toen ik m’n ogen opendeed.
Marjelle

* So, Anyway… – John Cleese

Aanswitchen of afbitchen?

Klik op de foto voor een groter formaat

(Spelen met) taal is de rode draad in m’n leven. Of het nu gaat om Wordfeud, cryptogrammen bedenken en oplossen, Loesje-teksten maken of een speels blog schrijven, ik doe het allemaal met plezier. Gistermiddag was ik net bezig een nieuwe puzzel te ontwerpen met als thema internettaal – OMG, WTF, luser en veel andere benamingen passeerden de revue – toen ik een paar tweets van @onzetaal voorbij zag komen. Aangezien ik corrector en puzzelmaker ben zijn een juiste spelling en ruime woordkennis natuurlijk essentieel, maar van woorden als aanswitchen of afbitchen had ik nog niet eerder gehoord. Nieuwsgierig klikte ik door naar de site en zag daar een lange lijst met Engelse werkwoorden en hun vervoeging in het Nederlands, van aanloggen-logde aan-aangelogd tot zoomen-zoomde-gezoomd, voor sommigen misschien een opgave om door te lezen maar voor mij kinderspel.
Marjelle

‘Wat er ook speelt in een land laat het vooral de kinderen zijn’ Loesje

Een stip aan de horizon zetten…

Klik op de foto voor een mistiger beeld

Vaagtaal

Naar Lourdes!

Een tijd geleden kreeg ik een mail van Just Landed in m’n Inbox. Ik stond op het punt om het berichtje ongelezen te verwijderen, maar bedacht me. Iemand wilde weten of ik nog steeds geïnteresseerd was in een talenuitwisseling, ik zou dan hulp bij het Spaans krijgen in ruil voor Engelse conversatieles. Op dat moment vroeg ik me niet eens af of m’n Engels wel goed genoeg was, al heb ik ooit een aantal boeken samen met liefste ex vertaald, het is erg lang geleden dat ik het gesproken heb.

Waarom niet, dacht ik en typte een snelle ‘yes, I’d like to’ terug.  Inmiddels zijn we een aantal weken verder. We begroeten elkaar meestal rond zessen aan de lange leestafel van Floor in hartje Rotterdam. Het Engels praten gaat wonder boven wonder een stuk beter dan ik dacht, m’n Spaans is helaas nog steeds niet uit de kinderschoenen gekropen en ook het heilige vuur heb ik niet teruggevonden. Wel ga ik binnenkort naar Lourdes, want zo heet ze, dan trakteert ze me op een lekkere tortilla de patatas zonder ui.
Marjelle

Me gustas tú Manu Chao

Foto Witold Riedel

Wat doen Mo en Amal?

Vrijdag werd bekend dat de Nederlands-Iraakse schrijver Rodaan Al Galidi was gezakt voor z’n Korte Vrijstellingstoets¹ terwijl hij diverse Nederlandse boeken en prijzen op z’n naam heeft staan, meermaals een zwartepietenpak heeft aangetrokken en zich op de fiets als een vis in het water voelt, kortom hij is meer ingeburgerd dan de gemiddelde Nederlander. Die eerste twee dingen doe ik hem dan ook niet na en ik werd nieuwsgierig naar míjn inburgeringsscore, de filmpjes van Mo en Amal en andere rare toetsvragen zoals ‘wanneer wordt een vrouw ongesteld na een miskraam?’² Helaas kon ik geen spoor van beide laatste ontdekken, wel kwam ik Jan en Hanna tegen in de enige twee oefenvragen op de site. Bij gebrek aan beter besloot ik dan maar m’n Kennis van de Nederlandse Samenleving te testen, één van de drie onderdelen van de algemene inburgeringstoets. Meteen kwam er een vraag voorbij waarop ik het antwoord schuldig moest blijven: ‘welk land ligt oostelijk van Nederland?’ Sommige dingen veranderen nooit, m’n leraar aardrijkskunde dreef ik vroeger al haast tot waanzin getuige ook de drie op m’n rapport.

Er zaten ook zwartwitvragen bij als ‘u gaat op bezoek, maakt u dan een afspraak of loopt u gewoon binnen?’ en ‘waar zijn Nederlanders vaak … binnen of buiten?’ Daarnaast waren er opendeurvragen zoals ‘moet u snel Nederlands leren?’, ‘welke taal leert u in de taalles?’ en vragen waarbij het mij onduidelijk was wat er precies bedoeld werd. Bij ‘Nederland betekent … ?’ gingen m’n wenkbrauwen dan ook omhoog*. Pas toen ik het juiste antwoord zag begreep ik dat je het woord ‘Nederland’ let-ter-lijk moest nemen, ‘laag land’ was het correcte antwoord. Wat verder het nut is om te weten of de koning van Spanje nu katholiek was of protestant of welke kolonie onafhankelijk werd na de Tweede Wereldoorlog ontgaat mij. Bij het schilderij van Rembrandt was ik even in de war met een andere kunstenaar, kortom er moet nog heel wat ingeburgerd worden door ondergetekende.
Marjelle

*Van de irritant-zeurende stem van de vragenstelster ging m’n haar recht overeind staan

¹ Schrijver Rodaan is gezakt: half Nederland zou zich schamen voor inburgeringstoets Volkskrant 18-11-2011
² Wie bedenkt die rare vragen van inburgeringsexamens? Volkskrant 18-11-2011

Foto Internet

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’

Gisteren ging ik voor het eerst naar een meeschrijfavond van Loesje, maar voor het zover was moest ik op Delft-Zuid m’n weg zien te vinden. Ondanks Google Maps-aantekeningen was het ook voorbijgangers niet duidelijk welke kant ik op moest. Een aardige vrouw gaf me haar 015-nummer voor als ik onderweg verdwaalde en een behulpzame man probeerde de straat te vinden op z’n GPS, maar zonder resultaat. Uiteindelijk koos ik voor rechtsaf en liep vervolgens in het halfduister over een verlaten bospad naar de Provincialeweg. Gelukkig kwam ik geen vervaarlijk uitziende honden tegen – daar ben ik banger voor dan voor loslopende mensen – maar toen ik op het goede adres was aangekomen werd ik wel meteen enthousiast begroet door de hond van Loesje. Eentje van de lieve stempel.
Een aantal mensen zat al aan tafel, een paar anderen gaf ik nog gauw een hand voordat ze naar elders vertrokken. Theepot, cola en koekjes stonden al uitnodigend klaar en dankzij de felle eetkamerlamp kon je in ieder geval goed zien welke zinnen je zo meteen op nu nog maagdelijk wit papier ging zetten. Al hou ik op zich meer van een zachte kaarslichtsfeer waarbij je niet elk oneffenheidje ziet, maar dat is voor andere gelegenheden. Na een korte kennismaking volgde een opwarmrondje, grappig dat spelen met elkaars woorden en gedachten. Het leukste vond ik om op basis van een aantal actuele onderwerpen zoals ‘Occupy-beweging’, ‘Foute Twitter-berichten’, ‘Gevangenenruil: 1 Israeliër voor 1027 Palestijnen’ eigen teksten te verzinnen, althans een poging te doen tot.
Het was even wennen om op z’n Loesjes te denken, de volgende keer gaat het vast beter. Inmiddels was het laat geworden, ik had nog een hele reis voor de boeg en besloot ditmaal een taxi te nemen. Het vooruitzicht om terug te lopen over een eng paadje en daarna weg te waaien op een verlaten stationnetje sprak me absoluut niet aan. ‘Ik neem wel een taxi’, hoorde ik mezelf dan ook zeggen en besefte op hetzelfde moment dat ik geen cash bij me had. ‘Mag ik een rare vraag stellen’, begon ik, ‘kan iemand me misschien geld lenen? Ik stort het vannacht nog terug.’ De aardige jongen naast me toverde een briefje van twintig tevoorschijn. Even later nam ik afscheid van Loesje en haar medeschrijvers en liep de koude nacht weer in.
Marjelle

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon‘ Loesje
Uit: Scheurkalender 2012

Meisjes Raymond van het Groenewoud

Groeten aan Loesje!

Toen ik laatst ’s nachts in een droom draken versloeg – in dromen kan dat – moest ik de volgende ochtend meteen aan die ene kaart denken waarop niet draken, maar juist verwende prinsesjes verslagen worden. Terwijl ik even later op de site rondstruinde kreeg ik zin om Loesje in de bloglights te zetten voor fans en passanten. Ik heb altijd een zwak gehad voor het meisje dat door middel van het verspreiden van posters de wereld beter en mooier wil maken. Ze doet het ook niet helemaal alleen, iedereen die mee wil schrijven of deel wil nemen aan een van de workshops die ze organiseert is van harte welkom. Zo’n workshop  zou ik graag een keer willen volgen met een paar enthousiaste mensen, wie weet komt dat er ooit nog van. Als je ook benieuwd bent naar haar activiteiten in het buitenland, dan kun je grenzenloos genieten op Loesje International.
Marjelle

Sim Sala Bim Fleet Foxes

Een greep uit het posteraanbod

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zoek… machine!?

Top-20 zoektermen*

1. Ik snap m’n eigen fotografie niet meer.
2. Hoe lang blijf je zin hebben in een sigaret nadat je gestopt bent?
3. Dode sprong.
4. Jules Deelder en schoenen.
5. Proefliggen VK.
6. Soms is het liefde soms is het haat maar ik wil dat deze vriendschap voor altijd bestaat in tekst.
7. Seks vrouw gratis.
8. Injectie B12 bij postduiven.
9. Weet het niet meer, waar ben je?
10. Drink de zee.
    
    
11. Hondenuitlaatgebied Hoek van Holland.
12. Een Crooswijker vertel.
13. Verleiding onder de douche filmpje.
14. Legaal bier drinken museumpark Rotterdam.
15. Zwart wit strand.
16. Plassen door Kousenbroek.
17. Wanneer heb je het gedaan?
18. Intensief wandelen puzzelwoord 13 letters.
19. Het komt me m’n strot uit.
20. Herschrijf de gebruiksaanwijzing van Ibuprofen.

Poster Tekstschrijver Tim*
Zelf zoeken?

Muziek Rage Against The Machine

‘Je veux de l’amour!’

Aangestoken door het Franse virus wat hier sinds kort in huis rondwaart en omdat ik wel van uitdagingen hou, ik wil ook altijd liever winnen*, heb ik besloten om een stukje van m’n blog in het Frans te schrijven, in ieder geval een poging te wagen. Dan kan ik alvast oefenen voor na half april als Marjelle (die ik vanaf nu ‘M.’ ga noemen) met de cursus begint. Ik wil haar natuurlijk wel een beetje kunnen volgen als ze Frans tegen me praat, zeker in haar tempo valt dat niet mee, denk ik. Ze doet trouwens de meeste dingen snel en dat is best weleens vermoeiend. Had ze maar Italiaans of Spaans gekozen, dat spreken we allebei nauwelijks, bovendien is dat eten ook veel lekkerder en zijn de mensen levendiger, exotischer, maar misschien zijn dat wel vooroordelen. Ja, die heb ik ook soms, op zich geen probleem, zolang je je er maar bewust van bent en er niet in gaat geloven.

“Euh…”, god, ik kan zelfs niet eens in het Frans zuchten. Ik pak er eerst maar even een woordenboek bij (die Prisma-pocket valt bijna uit elkaar van ellende, zie ik) en open ook alvast Travlangs online–woordenboek. Dictionnaire heet dat, dat weet ik nog wel. Waar zal ik het over hebben, misschien moet ik daar eens op m’n gemak over na gaan denken.
Nee, Beer, allemaal afleidingsmanoeuvres, schrijf gewoon op wat er in je opkomt, het hóeft helemaal niet boeiend te zijn, als het maar in het Frans is!

“Oké, j’essaierais… premièrement, j’aime beaucoup la musique. Aujourd’hui quand je retournais à la maison je me rappelais une chanson de Raymond van het Groenewoud, ‘Je veux de l’amour’. Brings back nice memories sorry, back to French. Je me souviens aussi les cochons d’Indes dans le jardin dès longtemps. C’était triste, ces petits animaux dans une vieille cage, surtout quand il faisait très froid en hivers. Et… ah oui, ce soir je vais boire quelque chose avec une copine au Westerpaviljoen. Ce n’est pas facile du tout d’écrire en Français!! J’ai envie de blasphémer (nieuw woordje, net geleerd), merde alors (ja, alweer), et les éléphants ici en haut sont vraiment dégelaces!”
Pfff, het zweet staat op m’n voorhoofd, je denkt toch niet dat ik dit even gauwgauw heb opgeschreven! Nee, ik moet nog veel oefenen. Heel veel.
BEER

*Dat betekent niet dat ik met borden ga smijten als ik verlies of zoals m’n berebroertje vroeger deed als hij verloor met pingpongen, dan knalde hij de bal woedend door de garage heen waardoor er weleens een TL-lamp sneuvelde.