Vannacht moest ik weer om mezelf lachen, ik heb in m’n leven al meer vreemde dingen uitgehaald, sommige vertel ik misschien nog wel een keer, andere niet. Ik stond op het punt naar bed te gaan, deed eerst nog een rondje langs de gordijnen, zette m’n mobieltje uit en gewone telefoon op speechless, wierp nog een laatste blik op m’n pc voordat ik ook die afsloot en klikte vervolgens alle lichten uit. Ik keek op de klok, het was hoogste bedtijd, Beer lag allang op één oor.
Hoe het kwam weet ik niet, maar opeens voelde ik een drang om de ijskast open te doen en stond oog-in-oog met een macaronischotel. Resoluut deed ik de deur weer dicht en liep naar m’n slaapkamer, onderweg hield ik stil, de pasta lonkte, al waren het maar een paar happen, ik moest en zou ze proeven. Toen ik mezelf daar zo zag staan, half vier ’s nachts met één been al bijna in bed smachtend naar macaroni, moest ik lachen. Ik herinnerde me weer die keer in dat verlaten huis ergens op het uitgestorven Franse platteland terwijl het bliksemde en donderde, de telefoon afgesloten leek en de enge kettinghond buiten zich schor gromde, maar dat is een heel ander verhaal en niet echt om te lachen.
Opeens zag ik mezelf teruglopen, het bakje uit de ijskast pakken, de magnetrondeur opendoen, het bakje erin leggen, na het vijfminutenpiepje er weer uithalen en de dampende macaroni op een wit ontbijtbordje scheppen. Ik nam een hap, en nog één en dacht ‘mmm–‘, op dat moment stak een slaperige Beer z’n gapende snuitje om de hoek. Hij kwam kijken wat ik allemaal aan het uitspoken was midden in de nacht. Toen hij mij met een mondvol macaroni zag, bleef hij bijna in z’n gaap steken. Hij keek me aan en riep ‘voel jij je wel helemaal lekker!’ Ik glimlachte en zei ‘ik had er gewoon zo’n zin in.’
Marjelle
Scar Tissue Red Hot Chili Peppers
Foto Witold Riedel
'Het nieuwe komt achter de punt' 
Ha, wel een wervende titel! :)))
Het kan je soms zo overvallen hè, die malle plotselinge trek….en ach, voor een keertje…ik wed dat Beer het best begrijpen kon, hij kan misschien ook weleens niet slapen, terwijl hij een heerlijke pot honing voor zijn geestesoog ziet…. 🙂
Vond ik ook, Bart, en het klopt ook nog! 😉 Eerlijk gezegd, heb ik dit nog nooit zo sterk meegemaakt midden in de nacht, het was sterker dan ik. ;)) Nee hoor, je bent er altijd nog zelf bij.
Idd voor een keertje mag het best, ook al voelt het wel een beetje raar, maar ach, ik heb gekkere dingen gedaan. 😉 Beer snapte het idd wel bleek achteraf, maar hij was zo overvallen op dat moment, lag net heerlijk te dromen van andere donzige Beertjes en een zee van honing… werd hij ruw gestoord door het gepiep van de magnetron, tja. 😦
Ik heb dat soms met koekjes… Nou ja, soms.
En de foto? Een nachtmerrie van beer?
Heb je dat ook weleens midden in de nacht, Ron? Voordeel is dat je ze meteen kunt opeten. 😉
Ja, die foto is met zeer gemengde gevoelens idd, his worst nightmare. :((*
Ik weet ook eerlijk gezegd niet wat Witold Riedel ermee bedoelde.
Jij haalt ook werkelijk alles uit de kast om lezers te trekken he?
Bedenkelijk.
De gedachte dat de mens een rationeel wezen is heb ik al een tijdje achter me gelaten.
Ratio is maar een klein deel van wat ons drijft. En zo zie je jezelf naar de koelkast lopen.
Geeft ook te denken natuurlijk.
Ik plaag een beetje hoor.
De enige remedie is vroeger naar bed gaan. Of niet meer in de ijskast kijken! 🙂
Edit: Vroems, ik had dit hele antwoord al getypt en zie dat je nu later ‘Ik plaag een beetje hoor’ hebt toegevoegd. Ik laat voorlopig toch mijn reactie op je opmerking staan, ik vond ‘m nl. best wel vervelend overkomen zo zonder smileys en laatste toevoeging.
Ik begrijp eigenlijk niet waar je opmerking vandaan komt, je zit er dan ook helemaal naast. Sowieso hou ik er niet van als iemand voorbarige conclusies trekt terwijl hij mij niet kent en al helemaal niet weet hoe ik denk en hoe het schrijven in z’n werk gaat.
Dat jij hier kennelijk de humor niet van in kunt zien is jouw probleem, niet het mijne, dat je blijkbaar ook niet ziet dat dit spelen met taal is, bv. als ik mezelf naar de koelkast zie lopen (lijkt me een open deur), het zij zo, dat vind ik allemaal prima, maar kom mij niet vertellen hoe ik dingen wel of niet bedoeld zal hebben, want dat weet ik zelf nog altijd het beste. 🙂 Daarbij vind ik het persoonlijk enigszins bedenkelijk om zo te reageren op een onbekende. De lezer leest zichzelf weer, ik proef hier ook iets zuurs waar ik niet van hou.
Voor de volledigheid: ik blog op mijn manier, altijd gedaan en ben van plan om dat zo te blijven doen zolang het blogplezier groter is dan de blogirritaties (wat nu even niet zo is, maar zo weer over is ;)). Dat betekent dat ik tot nu toe vrij weinig concessies doe en schrijf over lief & leed, datgene wat mij opvalt, boeit, whatever. En of dat nou over ketchup is zoals laatst, het is nog nooit in me opgekomen om een blog wat ik wilde schrijven niet te schrijven omdat het onderwerp minder zou aanspreken, ook al weet ik dat sommige onderwerpen dat idd minder zullen doen. I do it my way, en zo werkt dat ook met titels bedenken, het wordt vaak de eerste die in m’n hoofd opkomt en dan heb ik geen zin om expres een minder wervende te gaan bedenken omdat mensen zoals jij dat graag willen. 😉 Wat dat betreft ben ik wel benieuwd of je zo eerlijk bent om dit soort opmerking nu bij iedereen te gaan plaatsen die dit soort titels bedenkt, want dan ben je nog wel een poosje zoet, denk ik. 😉
Kortom, als je een vraag hebt, heb je aan mij een goede, ik ben altijd bereid om dingen toe te lichten, maar kom niet met zulke voorbarige conclusies aan, want daar hou ik niet van.
Ik moest er wel om lachen juist, K, iets dat zo zelden voorkomt hoeft niet opgelost te worden. :))
Hopelijk heeft het prima gesmaakt!
O jee, ook al een midnight plunderer? heb er zo nu en dan ook last van….
Oeps, verder gelezen, en maar even snel wat glimlachers toegevoegd. (ik vergeet die dingen altijd)
🙂
😎 (met bril;-)
Marjelle.
Ja ik deed de toevoeging omdat ik zag dat het verkeerd kon overkomen.
Terecht dus.
Kijk even naar mijn laatste twee bijdragen.
Ik bedoelde het niet ernst en zie er juist wel de humor van in.
Sorry.
Komt het nog goed denk je?
Even een vermoeide reactie, allemaal jouw schuld, Vroems. 😉 Kijk, en ik gebruik wel smileys en zeg geen lullige dingen, jaja, zo kan het ook. ;)))
*Het was lekker en het was goed, K, ik kroop voldaan (qua eten dan) m’n bedje in. 😉
*Ik heb dat vrijwel nooit, Ate, vandaar dat het me nu ook opviel en het was zo sterk, ik moest en zou. 😉
Ach ja, smileys, in virtueel contact vind ik ze onontbeerlijk, al kunnen ook zij niet alle misverstanden vorkomen, maar wel een paar.
*Alleen al je eerste twee zinnen (zonder enige smiley) tegen iemand die je niet kent (op dat moment ook zonder laatste toevoeging) is vragen om verkeerd geinterpreteerd en begrepen te worden, Vroems. Irl is communicatie al moeilijk genoeg soms, laat staan in een virtuele wereld zonder verbale communicatie (die ik dan ook erg mis), daarbij is ons gevoel voor humor niet geheel compatible, laat ik het daar maar even op houden Ik heb je laatste bijdragen gelezen idd.
Het komt nooit meer goed, Vroems. 😉 Hoe had je dezelfde zin gevonden zonder smiley?
Ik geef iedereen altijd een tweede kans, behalve degenen die zich achterbaks, etc., opstellen, daar heb ik nét iets teveel last van gehad.
Tuurlijk komt het goed. 🙂
Om half vier??? Getver…..
Marjelle.
Ik voel me ernstig schuldig. Voel jij je al weer wat beter? Smileys gebruik ik niet veel maar toch heb ik weinig misverstanden ondanks dat ik wel eens tamelijk direct kan zijn. In mijn vorige reactie bedoelde ik trouwens de humor van jouw stukje, niet die van mij. Communicatie is al moeilijk genoeg ja en smileys zijn zeker functioneel maar kunnen bijvoorbeeld een droge opmerking nat maken en dan is die niet droog meer:-).
Zie je? Ik kan het wel. Maar goed, hier zag ik te laat dat het over het randje was.
Met dank voor je absolutie.
Ik wens je een prachtdag zonder Vroems die komt zieken:-))))
*Zoiets maar dan anders zou ik normaal ook gezegd heb, Paco, maar ’t was gewoon erg lekker (om aan toe te geven). 😉
*Niet doen, schuldig voelen, Vroems. 🙂 Ha ha, zo krijgen we de omgekeerde wereld, ik moet jou troosten want… 😉 Toen ik gisteren typte ‘zolang het blogplezier groter is dan de blogirritaties (wat nu even niet zo is, maar zo weer over is ;))’ was dat laatste ook zo, ik leer nog weleens wat. 😉 Een half jaar geleden had ik daar meer mee gezeten. Pas op, direct ga ik je nog aardig vinden! 🙂
Ik kan ook tamelijk direct zijn, heb ik niet altijd goede ervaringen mee, but well, life’s a bitch. 😉 Wat doet die smiley daar nu weer?
Dank voor je prachtdag, wat helemaal mooi uitkomt want ik ga er straks naartoe, maar mss had je dat al gelezen. Wens het jou ook toe en nu moeten we niet te klef gaan doen, hoor. ;))
Marjelle.
Ok. Nee, niet klef.
Met vriendelijke groeten.
Dan ga ik toch voor ‘ik wens je een prachtdag’.
van het begin tot eind boeiend;
je hebt mezelf goed laten zien
Dank, Joost. Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt (hoewel je met dit soort zinnen moet oppassen, voor hetzelfde geld zit je er toch naast ;)), ook al heeft dit voor mij dan wel een andere lading.
Lekker toch?
Dat was het zeker, Roland. 🙂 En vanavond heb ik de rest opgebakken en opgepimpt met kaas en toefjes peterselie. Mmm!
verschrikkelijk goed…, ik schrok…, hoe kan dit …, een vroeuw…, echt . Ga er over nadenken.
Die foto’s zijn ruim…, ruimer dan…
groet deo
En ik schrok bijna toen ik ‘verschrikkelijk goed’ las, Roberto, hoewel dat veel leuker is om te lezen dan andersom. :)) Ben wel benieuwd waarom je schrok en wat je bedoelt met ‘hoe kan dit…, een vrouw’?
Deze berenfoto is gemaakt door Witold Riedel, hij heeft een aantal series gemaakt en ik was vanaf het begin meteen een beetje verliefd op kleine Beer. 😉