De lege beloftes van Obama

Zes jaar nadat Obama met veel aplomb en de hand op zijn hart had aangekondigd Guantánamo Bay¹ te sluiten kwam hij gisteren met de opmerking dat hij dat wellicht beter toen metéén had kunnen doen in plaats van het op de lange baan te schuiven. Vreemd dat hij dat nu vele jaren later pas toegeeft en bijzonder wrang voor degenen die ook na 2009 nog jarenlang zonder proces onschuldig hebben vastgezeten in barre omstandigheden. Zij krijgen die verloren jaren nooit meer terug en zullen de hel waarin ze buiten hun schuld beland zijn nooit vergeten. Een van hen is de Brit Shaker Aamer die inmiddels ruim dertien jaar vastzit ondanks het feit dat er al drie keer goedkeuring is gegeven voor zijn overdracht. Faris, zijn zoon heeft hij nog nooit gezien. Stel je eens voor dat het jóuw man, jóuw zoon, jóuw broer was die onschuldig vastgehouden werd door een natie die andere landen de les leest over mensenrechten maar ze zelf met de voeten treedt.

Wrede martelpraktijken als waterboarden, geheime gevangenissen, drones die onschuldige burgers vermoorden, geheel blanke jury’s die over het lot van zwarte Amerikanen beslissen in een land doordrenkt van racisme waar agenten iets te trigger-happy zijn als het zwarten in ‘verdachte’ omstandigheden betreft. Daarnaast zijn er bizarre en archaïsche wetten als felony murder waardoor mensen, vaak kinderen nog, tot levenslang veroordeeld kunnen worden voor een moord die ze niet gepleegd hebben. Toen ik het artikel las in HP/deTijd² kwamen meteen de namen in me op van Andy Worthington, een onderzoeksjournalist die al jaren vecht voor de sluiting van Guantánamo en Clive Stafford Smith, een bevlogen mensenrechtenadvocaat. Fijn dat er mensen zijn die onvermoeibaar doorgaan met de strijd tegen onrecht. Vandaag wil ik hen allebei bedanken voor alles wat ze gedaan hebben. Mensen zoals zij maken de wereld een beetje mooier.
Marjelle

‘Spijt of niet. Het lijken vooralsnog lege woorden van een president die zijn eigen belofte niet waar kon maken.‘

¹ Waarom ik geen aardling ben (part 2) Marjelle blogt 10-12-2012
² Spijtoptant Obama: ‘Ik had Guantanamo Bay liever meteen gesloten’ HP/deTijd 19-03-2015
USA: 12 Years of Guantánamo detentions, 12 years of double standards Amnesty International
Mijn brief aan Barack Obama Aad Verbaast 20-01-2009

Foto Pixabay

Draadjesvlees en omajus

Door een aantal redenen m’n blog wordt recent gestalkt* door een paar mensen van lang geleden komt het verleden weer dichterbij. De nare herinneringen hebben de mooie niet kunnen verdrijven. Ik heb het niet toegestaan. Ondanks alles en dankzij ben ik geworden wie ik ben – in de kern nog steeds dat lieve, kleine meisje van toen. Haat heb ik nooit gekend, al had ik daar reden genoeg voor, wel veel verdriet en gevoelens van afkeer. Ik geloof nog steeds in Liefde. En in rechtvaardigheid, duidelijke communicatie en eerlijkheid. Een van de vrouwen waar ik met een warm gevoel aan terugdenk is m’n oma. Ik lijk ook op haar. Zij had hetzelfde gevoel voor rechtvaardigheid, was eerlijk, kritisch en praatte met een zekere passie.

Als ik de foto zie van ons samen op de Scheveningse pier – klein handje in grote hand – denk ik weer terug aan die keer dat ik bij haar mocht logeren in haar flat in Heerlen en me de koningin te rijk voelde. Ik weet de straatnaam zelfs nog en de naam van de aardige bovenburen. In haar knusse keuken zaten we over van alles te babbelen terwijl ze heerlijke omagerechten aan het bereiden was. Ik voelde me thuis. Bij de herinnering aan haar draadjesvlees en lekkere aardappeltjes overgoten met overheerlijke omajus loopt het water me nog steeds in de mond. Maar het is veel meer dan dat. Ik voelde me welkom, geliefd en veilig. Te weten dat er iemand is die van je houdt om wie je bent en niet om wat je zou ‘moeten’ zijn/worden.
Marjelle

* Mensen die in korte tijd meer dan 150 persoonlijke blogs vanaf 2009 aan het doorspitten zijn en meermalen per dag terugkomen noem ik obsessief

Foto internet

Torenhoge boetes!

Nietsvermoedend zap ik gisteren langs een aantal programma’s en blijf hangen bij een uitzending van De monitor. Deze keer worden de misstanden bij de sociale dienst in Enschede onder de loep genomen en er komen een paar schrijnende gevallen ter sprake. Als je als uitkeringsgerechtigde een bijstandsuitkering ontvangt dien je je aan een wirwar van regels te houden. Uit een onderzoek van De monitor onder medewerkers van sociale diensten blijkt dat 50% van de ambtenaren zich kan voorstellen dat een aantal van die bijstandsregels mensen tot pure wanhoop drijven. Bijvoorbeeld Martin Bosch uit Enschede, oud-muzikant en bijstandsgerechtigde, die onder andere mantelzorger is van zijn oude, demente moeder. Na een anonieme tip dat hij geld zou  hebben verdiend met twee optredens tijdens Koninginnedag besluit de sociale dienst een diepgravend onderzoek te beginnen, niet alleen naar hem maar ook naar de mensen om hem heen.

Martin zelf verklaart dat het om een onkostenvergoeding gaat. De sociale dienst eist vervolgens dat hij alle bankafschriften van de afgelopen drie jaar binnen een week inlevert. Als Martin duidelijk maakt dat hem dat niet gaat lukken volgen er meteen keiharde sancties. Zijn uitkering wordt stopgezet en hij moet € 46.000 – ja, je leest het goed – terugbetalen. En dat allemaal door een vage verdenking van een anonieme tipgever dat hij met die twee optredens € 500 verdiend zou hebben. Zijn advocate Petra Gerritsen zegt er onder andere dit over: ‘Je hebt geen enkele aanwijzing dat Martin Bosch met iets anders bezig is dan gewoon hobbymatig spelen.’ Later vertelt ze nog hoe ogenschijnlijk doodgewone dingen als onbetaald optreden, vrijwilligerswerk doen en zelfs oppassen tot grote problemen en torenhoge boetes kunnen leiden als je ze niet direct opgeeft aan de sociale dienst. Ook de schoonmoeder* van Lange Frans kan hierover meespreken inmiddels.
Marjelle

Vermeend delict € 500, sanctie € 46.000.
Reactie van Rob van Straaten, Hoofd Inkomen gemeente Enschede: ‘Dat klinkt inderdaad heel stevig.’
Nee, beste man, dat is ronduit krankzinnig.

* Ze heeft een boete gekregen omdat ze op haar kleinkinderen paste, aangezien het om op ‘geld waardeerbare arbeid’ zou gaan.

Enorme schuld voor schoonmoeder Lange Frans AD 27-02-2015

Foto Pixabay

55 jaar voor een moord die je niet gepleegd hebt!

Aan het begin van de Dr. Phil-show kwamen een aantal jongens aan het woord die een inbraak hadden gepleegd. So what, denk je dan, er breken duizenden mensen in, niets nieuws onder de zon. In dit geval waren er een paar bijzonder vreemde dingen aan de hand waardoor ik gefascineerd bleef kijken. Een korte reconstructie: ‘vier ongewapende jongens in de leeftijd van 16-21 jaar breken op 3 oktober 2012 in in een huis in Elkhart, Indiana. De vijfde jongen, Levi, blijft in de auto wachten. De jongens kloppen eerst op de voordeur om te verifiëren of er iemand thuis is en als niemand reageert forceren ze de toegang. Op de gangtafel liggen een portemonnee en sleutels. Opeens horen ze iemand. In paniek rennen ze weg en proberen in de slaapkamer een kast in te vluchten. De huiseigenaar, die later verklaarde niet bang te zijn, komt ze achterna en schiet meermalen op de kastdeur, getuige ook de kogelgaten. Daarbij wordt een van de vier jongens gewond en één gedood, Danzele van 21′.

Dat de jongens, beter bekend als de ‘Elkhart 4’, schuldig zijn aan inbraak is een feit. Mede gelet op hun leeftijd¹ en het feit dat ze ongewapend zijn zou je een veel lagere straf verwachten dan normaal voor inbraak geldt. Maar dan krijgt het verhaal een bizarre wending.  Er is namelijk een wet in Indiana die zegt dat als er ten tijde van een misdrijf iemand om het leven komt (‘felony murder’) de wetsovertreders, in dit geval dus de inbrekers, veroordeeld kunnen worden voor moord, zelfs al hebben zij de trekker niet overgehaald. Daarnaast kennen ze in Amerika ook juryrechtspraak. Een van de juryleden was in de show en papegaaide telkens als hij geen antwoord wist dat er sprake was van ‘imminent danger’. Stel je voor dat je lot afhangt van een gemiddelde burger die niets van rechtssystemen weet en kampt met vooroordelen zoals wij allemaal. De kunst is om je van die vooroordelen bewust te zijn en ik acht een rechter daar net iets meer toe in staat.

Wat ook opviel was dat de verdediging die voornamelijk uit pro-Deoadvocaten bestond geen getuigen had opgeroepen die iets meer over de jongens hadden kunnen vertellen en ook de jongens zelf kwamen niet aan bod. Verder werd er met geen woord gerept over de daden van de huiseigenaar, het feit dat hij het vuur opende op wegvluchtende inbrekers en daarbij een van hen verwondde en één doodschoot werd kennelijk beschouwd als volkomen legaal & normaal. Dankzij dit soort juryrechtspraak – juryleden die beïnvloedbaar zijn, wellicht goede bedoelingen hebben, maar zonder kennis van zaken – en een rammelend rechtssysteem dat geen enkele rekening houdt met de leeftijd van de vier jongens (16-18) en archaïsche wetten zoals deze, werden de tieners veroordeeld tot extreme gevangenisstraffen van 45 tot 55 jaar voor een moord die ze niet begaan hebben. Welcome to America².
Marjelle

“Alarmingly, a report from Human Rights Watch and Amnesty International shows that approximately 26 percent of the 2,500 juveniles in the U.S. sentenced to life without parole received these sentences based on felony murder convictions. Though these children did not kill or intend to kill the victim, they have been sentenced to die behind bars.”
(Uit: The Huffington Post 10-04-2013)

¹ Het brein is pas volgroeid vanaf 25 jaar
² My America – Interessante serie van Michiel Vos

Free the Elkhart 4.com
Dr. Phil 17-01-2014 (RTL 8-uitzending 08-08-2014)
Three Elkhart teens appear on ‘Dr. Phil’ The Elkhart Truth 17-01-2014
Teen would-be burglars convicted of felony murder receive ‘extreme’ 50-year sentences for ‘crimes they didn’t commit’ The National Post of Canada 09-10-2013
The Elkhart Four and the Unjust Application of the Felony Murder
Rule on Teens The Huffington Post 10-04-2013

Sprookjes bestaan… toch?

Op weg van oud naar nieuw heb ik nog een aantal heikele kwesties aangekaart. Zeker nu ik inmiddels doodmoe ben door de aanhoudende burenoverlast gaan dat soort dingen al gauw een eigen leven leiden. Vóór 2014 moet ik die brieven de deur uit hebben, had ik me voorgenomen. No matter what. Inmiddels zijn de mail en aangetekende brief naar de makelaar verstuurd en heb ik ook de voltallige directie van Grouwels Vastgoed BV, de verhuurder, een duidelijke mail gestuurd geïllustreerd met foto’s waarop onder andere te zien is hoezeer het hier kamperen is, welke schade is aangericht door de stukadoors en de uitdijende vochtplek op het plafond die inmiddels oranje kleurt.

Foto gemaakt in Boijmans Van Beuningen

Dat is allemaal nog peanuts vergeleken met de uren durende schreeuwsessies van de buurjongen en het misselijke gevoel wat ik nu na vier maanden krijg elke keer als hij met veel lawaai binnenkomt. In deze flat waar schilderijen en posters nooit een plekje aan de muur hebben gevonden heb ik me vanaf dag 1 geen moment thuisgevoeld. Aan de makelaar heb ik geschreven dat ik de 605,00 € bemiddelingskosten terugvorder op basis van art. 7:427 jo. 7:417 lid 4 BW. Daarnaast hadden ze nooit bemiddelingskosten bij huurder én verhuurder in rekening mogen brengen.

Per mail heb ik de verhuurder nogmaals met klem verzocht mij alternatieve rustige woonruimte aan te bieden, aangezien ik door hun grove nalatigheid in deze nachtmerrie ben beland en ze volgens de wet verplicht zijn mij rustig woongenot te verschaffen. Niet alleen ben ik inmiddels doodmoe, van enig woongenot is geen sprake en de aanhoudende stress heeft veel negatieve effecten. Maar mijn zoektocht naar een ander huis gaat door, al wordt die ernstig belemmerd doordat 9 van de 10 makelaars afhaken als ze horen dat ik een startende zzp’er ben. Op dit moment zijn de enige opties in Rotterdam een bovenhuis wat een paar honderd euro boven mijn budget is en een driekamerflat in het Wilde Westen. Wellicht komt er na dit blog verandering in.
Sprookjes bestaan… toch?
Marjelle

Op de valreep twee reacties
De verhuurder is niet van plan om onder meer de schade aan de pas geverfde muren te vergoeden die is veroorzaakt door het aannemersbedrijf dat voor hen werkt en verdraaide een aantal zaken. De makelaar daarentegen schrijft dat hij de bemiddelingskosten zal terugstorten. Dat is in ieder geval wel positief nieuws.

Gevraagd: 2/3 kamerwoning in Rotterdam, liefst bovenwoning of maisonette. Aangeboden: rustige, sociale ♀ huurder.

Wat gebeurde er toen het licht uit was?

De manier waarop er in Nederland met asielzoekers wordt omgegaan tart elke beschrijving. Degenen die via land arriveren worden in een asielzoekerscentrum geplaatst, 9% van de mensen komt echter via Schiphol binnen en wordt dan meteen gevangengenomen. Elk jaar verdwijnen zo honderden onschuldige mensen in detentiecentra waar een streng regime heerst. Mensen die zestien uur per dag vastzitten in een kleine cel en extreme maatregelen riskeren als opsluiting in een isoleercel. Ook zieke, zwangere, oudere en getraumatiseerde vluchtelingen worden op deze inhumane manier behandeld. Een aantal van hen zijn in hongerstaking gegaan uit protest daartegen. Een van die mensen is asielzoeker Bah die in Nieuwsuur vertelt hoe hij is mishandeld door het IBT-team. Ondanks het feit dat hij erg verzwakt is door de honger- en dorststaking klinkt hij nog steeds enigszins strijdbaar in zijn pogen menswaardig behandeld te worden.

Als meneer Bah op 17 mei vanuit het Justitieel Medisch Centrum Scheveningen overgeplaatst wordt naar het Vreemdelingendetentiecentrum Rotterdam wordt hij later tegen zijn uitdrukkelijke wil met geweld opgesloten in een isoleercel. Vertrouwensarts Elcke Bonsen bevestigt dat hij onder de blauwe plekken zit, maar het wordt haar verboden om foto’s te maken voor haar dossier. Een dag later wordt de man die nauwelijks nog op zijn benen kan staan door een van de particuliere bewakers van G4S aangevallen met als gevolg een grote buil en snee in zijn gezicht plus verscheidene bloeduitstortingen. Vandaag heeft Elcke Bonsen in Rotterdam aangifte gedaan van mishandeling en obstructie van het verlenen van medische zorg. De mishandelingen moeten door de bewakingscamera geregistreerd zijn, in een isoleercel worden mensen 24 uur per dag geobserveerd. De directeur van de gevangenis in Rotterdam beweert echter dat juist op dat moment de camera die altijd aan staat toevallig even uit stond.

Bah zou agressief geweest zijn is het verhaal van Justitie. Dat is onmogelijk volgens de vertrouwensarts, hij is te verzwakt om geweld te kunnen gebruiken. Getuige de snee in z’n gezicht is hij verwond met een scherp voorwerp, maar scherpe voorwerpen zijn helemaal niet aanwezig in een isoleercel. Hij zou gespuugd hebben, maar na een aantal dagen dorststaking kún je nauwelijks meer spugen stelt de arts. Staatssecretaris Teeven ontkent alles en houdt vol dat Bah ‘met grote zorgvuldigheid’ is behandeld. Hierna wordt de gewonde meneer Bah overgeplaatst naar de Extra Beveiligde Inrichting in Vught waar de zwaarste criminelen zitten. Vervolgens is hij gisteren weer overgebracht naar het Justitieel Medisch Centrum in Scheveningen. Ik hoop dat hij daar wel menswaardig wordt behandeld en dat er geen tweede dode valt na de recente tragische zelfmoord van Dolmatov die onterecht vastzat. Ook hiervoor draagt Teeven de verantwoordelijkheid.
Marjelle

Foto Internet

Open brief aan staatssecretaris Teeven Vertrouwensarts Elcke Bonsen 22-05-2013
‘Ernstig verzwakte’ asielzoeker Bah overgeplaatst van Vught naar Scheveningen Dichtbij.nl 22-05-2013
Arts: Rotterdam blokkeert zorg aan asielzoekers Medisch Contact 21-05-2013
Vertrouwensarts: ‘Meneer Bah heeft forse verwondingen aan zijn hoofd’ Meedogenloos.nl 21-05-2013
Teeven verdedigt behandeling asielzoeker Bah Nrc 21-05-2013
Hoge Raad scherpt uitzettingsregels aan Volkskrant 21-05-2013
‘Justitie werkt hongerstakers tegen’ Nieuwsuur 18-05-2013
Ik schaam me diep! Amnesty International
Groep asielzoekers op Schiphol in hongerstaking Elsevier 06-05-2013
De gevangenen van gebouw 4 Zembla 20-01-2012

Honing & zoute drop

Was ik net weer een beetje opgeknapt, word ik opeens wakker met keel- en spierpijn en een piepende hoest. De hele dag probeer ik te doen alsof er niks aan de hand is. ‘Ik word niet ziek’, mantraat het in m’n hoofd. Het zou de zoveelste keer dit jaar zijn. Geen zin in! Maar als ik ’s avonds met een koortsige blik naar m’n beeldscherm staar, even later zonder veel animo in een pan roer, moet ik toegeven dat het griepvirus me opnieuw te pakken heeft. Mijn weerstand is zo laag door de aanhoudende stress en burenoverlast de afgelopen jaren dat elk griepbacilletje en virusje mij als een makkelijke prooi ziet. Woningbouwvere-niging Havensteder heeft het probleem nooit opgelost en houdt zich daarmee níet aan de wet die zegt dat je ‘een huurder rustig woongenot moet verschaffen’, maar daar is dus al een aantal jaar geen sprake van.

Toen vorige zomer de verhuizing naar een andere flat op het laatste nippertje niet doorging door een fout van hun verhuurmakelaar, de verhuisdozen stonden al in de gang, werd mij een gelijkwaardig huis beloofd. Belofte maakt schuld, ook een mondelinge afspraak is rechtsgeldig, vandaar dat de hoop om uit deze uitzichtloze situatie te komen weer opborrelde. Helaas werd ik vervolgens afgepoeierd met een paar woningen die volstrekt niet gelijkwaardig waren en waarvan er één op de vierde etage zonder lift vanwege gezondheidsredenen niet eens door kón gaan. De doktersverklaring en brief van de rugtherapeut werden eerder al volkomen genegeerd, de consulente wilde het briefje van m’n huisarts niet eens aannemen toen ze bij mij thuis was. ‘Dat komt wel in een later stadium’, zei ze. Dat vond ik toen best bizar en ik heb de brief een tijd daarna toch gemaild, maar daar nooit een reactie op gekregen.
Marjelle

Foto Witold Riedel

Niet optreden, aftreden!

‘Ik zeg geen sorry voor de bühne want ik heb het oprecht moeilijk met deze zaak’, met die woorden betuigde Teeven zijn spijt over de vele fouten die er gemaakt zijn in de zaak Dolmatov waarvoor hij als staatssecretaris Veiligheid en Justitie verantwoordelijk is. Niet alleen zijn er systeemfouten gemaakt en kreeg Dolmatov niet de goede rechtsbijstand, ook was de medische zorg ontoereikend. De Russische asielzoeker waarvan bekend was dat hij depressief was en recent een zelfmoordpoging had gedaan werd toch niet in een observatiecel gezet. Bovendien zat hij volkomen onterecht in vreemdelingendetentie, door een fout in het systeem van de IND stond er geen vinkje bij het vakje ‘verwijderbaar’. Een enkel telefoontje naar zijn advocaat Marq Wijngaarden had veel leed kunnen voorkomen, maar ook dat gebeurde niet. Wat voorafging was een keten aan missers door overheidsinstanties, zo oordeelde de Inspectie Veiligheid en Justitie vorige week. Uiteindelijk heeft Aleksander Dolmatov op 17 januari in zijn cel zelfmoord gepleegd. Is dit een incident zoals Teeven wil doen voorkomen? Nee, het was al veel langer bekend dat er een aantal zaken mis waren rond vreemdelingendetentie, onder andere Amnesty International en de Nationale Ombudsman trokken vaker aan de bel.

Teeven, het law-and-order boegbeeld van de VVD, voorstander van een hard en inhumaan beleid¹ waarbij zelfs kinderen in een cel opgesloten worden, zei gisteren: ‘ík vind dat ik moet optreden, niet aftreden’. Dat eerste had hij dan eerder moeten bedenken, nu is hij niet meer geloofwaardig en mist de steun van een derde van de Kamerleden die voor de motie van wantrouwen van de SP hebben gestemd. Er is een nieuwe staatssecretaris nodig die met een schone lei op Veiligheid en Justitie aan de slag gaat, kritisch de IND onder de loep neemt en maatregelen treft om ervoor te zorgen dat dit niet meer gebeurt. Sowieso mag vreemdelingendetentie alleen als uiterste redmiddel² worden ingezet en moeten asielzoekers – in een land dat zich beschaafd noemt en andere landen de les leest over mensenrechten – niet als criminelen behandeld worden maar als mensen. Teeven zou er goed aan hebben gedaan om daadwerkelijk actie te ondernemen door af te treden in plaats van te blijven plakken aan het pluche. De PvdA  had er goed aan gedaan de motie van wantrouwen te steunen zoals ze ook had gedaan als ze niet in de regering had gezeten. Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. Aan dat ene zinnetje moest ik denken toen Fred Teeven gisternacht, zoals de meesten al hadden zien aankomen ondanks veel debat & poppenkast, toch gewoon mocht aanblijven en de dames en heren politici vandaag weer overgingen tot de orde van de dag.
Marjelle

¹ Vreemdelingendetentie in de verkiezingsprogramma’s Amnesty International
² Na dood Dolmatov terugdringing gebruik vreemdelingendetentie hard nodig Amnesty International 14-04-2013

Meer informatie
Twijfels over veranderingen vreemdelingenbeleid zijn terecht Trouw 20-04-2013
Advocaat Dolmatov sceptisch over verbetering Volkskrant 19-04-2013
Debat-Dolmatov – Teeven overleeft debat, maar moet vertrouwen terugwinnen Volkskrant 18-04-2013
‘De misser was te groot: Teeven moet gaan’ Volkskrant 18-04-2013
Vreemdelingendetentie al langer probleem Trouw 18-04-2013
‘Fout vinkje’ bij driehonderd lotgenoten Dolmatov NRC 17-04-2013
‘Zaak Dolmatov lijkt geen incident’ NOS 17-04-2013
‘Overheid maakte meerdere fouten in zaak-Dolmatov’ NRC 12-04-2013
Nationale ombudsman: vreemdelingenbewaring is inhumaan Inlia 15-08-2012
‘IND past Europese regels te weinig toe’ Trouw 30-05-2012

Op Twitter onder andere
‏@KingaVI Telkens als Teeven “menselijke maat” zegt, schrik ik. Alsof je hond plots begint te miauwen. Freaky. #dolmatov

Foto Internet

And justice for all

Terwijl de buren weer met dingen boven m’n hoofd aan het schuiven zijn, dat gaat vaak urenlang door, ik met een koortsig hoofd achter m’n pc zit, een beginnende griep probeer ik met Oscillococcinum en extra C de kop in te drukken, ben ik bezig met het maken van nieuwe cryptogrammen. Tussen het gebonk van buren en hoofd door doe ik een poging om me te concentreren en dwing mezelf niet te denken aan woningbouwvereniging Havensteder waarvan ik nu al vijf maanden niks meer gehoord heb op die ene reactie op m’n recente officiële klacht na. Een brief die bol stond van verdraaiingen en onwaarheden. Zo’n klacht wordt volledig intern afgehandeld, mij werd helemaal niks gevraagd. Met onpartijdigheid en objectiviteit had het dan ook weinig te maken, wel met afschuiven, doelbewust op de essentie niet ingaan en geen verantwoordelijkheid nemen voor eigen fouten. Een advocaat die ik over de zaak vertelde en de brief liet lezen, raadde me aan om door te gaan omdat ik wel degelijk in m’n recht sta.

Wat dat betreft ben ik echt een kind van mijn vader, een bevlogen jurist. Als we iets gemeen hadden is het wel ons grote rechtvaardigheidsvoel, onze afkeer van onrecht, willekeur, vriendjespolitiek en aperte leugens. Als hij had geweten hoe ik door Havensteder behandeld ben – na een geval van dwaling heb ik moeten vechten als een leeuw om überhaupt onkosten vergoed te krijgen, afspraken zijn niet nagekomen, de langdurige geluidsoverlast die vergaande gevolgen heeft voor mijn gezondheid is nooit opgelost – dan weet ik zeker dat hij zich in zijn graf zou omdraaien. Terwijl ik dit allemaal bedenk gaat er ook iets mis met m’n puzzelsoftwareprogramma, omschrijvingen verdwijnen opeens en dingen worden niet goed opgeslagen. Als ik een uur later vijf puzzels kwijt ben en m’n schouder steeds heftiger piept dat ik moet stoppen met typen besluit ik er een streep onder te zetten. Ik heb het even gehad met alles wat niet deugt.
Marjelle

Foto gemaakt in Miniworld Rotterdam