Nieuwe herinneringen maken

Klik op de foto voor een groter formaat

Na wekenlange regen en een huismussenbestaan in m’n nieuwe stad Tilburg waar ik door ziekte nog steeds bijna niemand ken, ben ik opgelucht dat de afgelopen dagen de zon weer volop z’n best doet om achter de wolken vandaan te kruipen. ‘Het is nog steeds zomer’, zeg ik tegen mezelf. Al zie ik wel dat sommige blaadjes herfstig kleuren en hoor ik de bruine exemplaren knisperen onder m’n sandalen, maar in mijn hoofd is het zomer. Ik zou bijna de zon in een doosje willen stoppen zodat ik hem er op een loodgrijze dag weer uit zou kunnen halen. Maar ik hou niet van doosjes, hokjes en kooitjes. De gedachte aan de komende winter is voor een tweeseizoenenmens als ik al deprimerend genoeg en bij het idee om dat in dit huis zonder isolatie, grotendeels zonder verwarming en met enkel glas mee te moeten maken knijpt m’n maag samen. Ik zet het uit m’n hoofd zoals ik zoveel dingen uit m’n hoofd zet. De afgelopen jaren staan in het teken van overleven, vermannen, relativeren, vallen en weer opstaan en zelfs in de grootst mogelijke ellende nog proberen een lichtpuntje te zien. Dat resulteert soms in opvallende observaties waar ik dan zelf om moet lachen. Als je eens wist wat ik allemaal denk, doe, voel, mis en probeer. Als je eens wist.
Ik moet nieuwe herinneringen maken, dacht ik toen ik vanmiddag door het Sterrenbos liep.
Marjelle

De natuur ben je zelf

 Foto gemaakt in Natuurmuseum Brabant (klik erop voor een groter formaat)

Loesje

In een oogopslag

Klik op de foto voor een groter formaat

Foto gemaakt in Boijmans van Beuningen

Pappa

Foto gemaakt in de Kunsthal ‘Ode aan de Vader’

Spiegelbeeld

Zo’n jurk wil ik ook!

Foto’s gemaakt in de Kunsthal

The Fashion World of Jean Paul Gaultier
Jean Paul Gaultier geëerd met tentoonstelling in Kunsthal NOS  07-02-2013

Het liefste wat ik heb

Klik op de foto voor een groter formaat

Het liefste wat ik heb is elf geworden.
Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb
naar huis met het liefste wat ik had.
Het kleine meisje met het grote.
Ik met mezelf. Zo vrolijk.

Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
Herman de Coninck

Foto gemaakt in Boijmans van Beuningen

We love art!

Ondanks een paar griepbacillen die nog niet van wijken willen weten besluit ik me daar vandaag niets van aan te trekken en dirigeer m’n tegenstrib-belende lijf naar metrostation Oostplein. Dik ingepakt, met sjaal, winterjas en wollen handschoenen is het nog net te doen in de kou. In m’n hoofd circuleren drie dingen die ik zometeen graag in Boijmans wil bekijken, ik ben onder andere benieuwd naar de Spiegelkamer en naar Design Column #3 Likes. Als ik even later het spoor bijster raak bij de ingenieuze garderobe-carrousel, welk touw correspondeert met welke hanger, schiet een aardige Belg die net als ik ook wel moet lachen om m’n gestuntel me tot tweemaal toe te hulp.

Klik op de foto voor een groter formaat

De videoinstallatie Laat je haar neer is het eerst aan de beurt, nietsver-moedend loop ik de trap op en kom vervolgens terecht in een donkere ruimte waar een vrouw pogingen doet om haar blote voeten in de gaten van een groot kleurig net te wurmen. Ik twijfel even vanwege hoogtevrees, door het net zie je de diepte daaronder. Gelukkig is er zo weinig licht dat ik de helft toch niet zie en een paar tellen later kruip ik als een krab over de strakgespannen draden. Hal-verwege blijf ik zitten, maak een rits foto’s terwijl m’n knieëen pijnlijk in het net drukken en bedenk dan dat ik ook weer terug moet. Bij thuiskomst blijken uitgerekend deze foto’s niet goed gelukt, dus binnenkort heb ik weer een klim-partij voor de boeg.
Marjelle

Foto gemaakt van een videoinstallatie in Boijmans van Beuningen

Garbage!

Klik op de foto voor het echte kunstwerk

Foto gemaakt in Museum Boijmans van Beuningen

Dat wordt buffelen!

Scheepjes kunnen leuk zijn, vooral aan de vissersboten in Griekenland die tussen de eilandjes door pendelden heb ik goede herinneringen. Van een zeilva-kantie lang geleden herinner ik me daarentegen vooral de kou, de saaie theorie-lessen en de veel te korte hete douches waaronder ik weer een beetje tot leven kwam. Varen van Angina naar Angistri zoals die keer met ex-liefste vriend, dat zou ik wel weer willen en dan uitpuffen in de warme schaduw bij een bord fasolakia en een of meer glazen retsina. De zoete smaak van herinneringen.

Aan dit alles dacht ik toen ik hoorde dat de Buffel Rotterdam ging verlaten. Op de laatste dag besloot ik nog even van mijn Rotterdampas te profiteren en een gratis kijkje te nemen aan boord. Ik klauterde ladders op en af, kwam onder-weg een hevig blazende zeeman tegen en een paar kinderen die net als ik wilden voelen of de erwtensoep en het brood op de feestelijk gedekte tafel wel écht wa-ren. Het is dan ook geen toeval dat ik ooit een museumsuppoost hijgend in m’n nek kreeg toen ik met m’n vinger naar een schilderij prikte. Leuk dat kijkje bin-nenboord. De mannen op de foto zijn overigens niet echt, dat zag ik wel meteen.
Marjelle

Museumschip ‘Buffel’ naar Hellevoetsluis Dichtbij 07-01-2013

Foto gemaakt in Museumschip Buffel