Met Zapnimf in het bos

Moe en een beetje rozig van de wijn stap ik in Roosendaal over op de trein naar Rotterdam. Het was een drukke dag vandaag met veel mensen, zon, groen, vuur en later ook motregen. Na wat twijfel heb ik toch ‘ja’ gezegd op de blogmeeting in Kapellen, als enige Nederlandse in het hol van ‘de Vlaamse leeuw’. Leuk om weer in België te zijn waar ik een groot deel van m’n jeugd heb doorgebracht, ook leuk om Zapnimf en medezapjes nu een keer live te aanschouwen. Als ik ’s middags op het station arriveer vallen me meteen de huizen op, groot, klein, modern en met tierelantijntjes gebroederlijk naast elkaar, zo anders dan in ons regeltjesland waar je al een boete krijgt als je pui een cm te ver uitsteekt.

Even later word ik opgehaald door Appelmoose, vriend van, ze wonen midden in het bos waar geen bus ooit komt. ‘Mooi!’ roep ik als ik hun uitgestrekte weelderige tuin zie, een minipark op zich, het grote huis daarachter, de hoge statige bomen. Een Belgisch paradijsje… hier zou ik wel loom in een hangmat willen hangen. Zapnimf komt enthousiast op me af, het voelt meteen vertrouwd. ‘Pak gewoon waar je zin in hebt, mijn huis is jouw huis.’ Daar hou ik van, ik ben niet zo van opzitten en pootjes geven. Ze is een echte wervelwind, drukke prater, met tien dingen tegelijk bezig en heel gastvrij. Ik schuif aan bij de lange tafel onder de schaduwrijke bomen en maak kennis met bloggers en niet-bloggers.

Vogels fluiten, kinderen pingpongen, ik luister naar de mij zo bekende Vlaamse tongval, nip van m’n witte wijn en voel me redelijk ontspannen tussen louter vreemden. In plaats van de hangmat kies ik later voor de boswandeling in de zon. Na anderhalf uur lopen door het hoge gras, T-shirt uiteindelijk toch nog natgeregend, heb ik honger gekregen en ben benieuwd naaar alle lekkere hapjes die iedereen heeft meegenomen. Inmiddels zijn een paar mensen, voornamelijk mannen bezig met vuur maken, ik moet even aan Expeditie Robinson denken. Prachtig zo’n groot vuur midden in het bos. Helaas moet ik nu echt weg, m’n trein vertrekt al om 20.58 uur. Met een zoen voor de gastvrouw en een zwaai naar de rest neem ik afscheid en spring snel bij Appelmoose in de auto.
Marjelle

Little Green Joni Mitchell

Lezers-top-20

1. Groeten aan Loesje! 1018
2. Smokey eyes 795
3. Als de rook om je hoofd is verdwenen! 604
4. Fotoshoot 471
5. Marjelle blogt… 444
6. Sleepless in Rotterdam 439
7. Lentemeisjes! 358
8. Sunny side of sex! 323
9. Moulin Rouge? 317
10. Paardenmeisje! 281

11. Jij is lief! 270
    
12. Voor het zingen de kerk uit! 265
13. Zo moeder, zo dochter… 255
14. Over leugens, CDA en studievisa 232
15. Dag! 232
16. ‘Vróuwen!’ 201
17. ‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’ 200
18. Door het oog van de naald 198
19. Interview 191
20. To date, or not to date 185

Beer wil meer!

‘Schaam je je soms voor mij?’ vraagt Beer enigszins gepikeerd. Ik kijk hem verbaasd aan, ‘hoe kom je daar nu toch bij!’ Hij trekt opeens een verdrietig snuitje en bromt iets in de trant van ‘ik was altijd welkom op het VK-blog, maar mag-niet meebloggen op WordPress.’ Opgelucht haal ik adem. ‘Dat is een misverstand, Beer, natuurlijk ben je hier hartstikke welkom, ik heb alleen zoveel aan m’n hoofd dat ik er niet meer aan gedacht heb om dat tegen je te zeggen. Gelukkig begin je er zelf over, ik heb er een hekel aan als mensen dingen voor me invullen zonder iets te vragen.’ Hij knikt instemmend, ‘daar hou ik ook niet van, het leven is al moeilijk genoeg zonder dat je je tegen de breinspinsels van anderen moet gaan verdedigen.’

Die opmerking doet me denken aan een recente ervaring met een blogger, zelden heb ik meegemaakt dat iemand vrijwel alles wat ik schreef zo volledig uit z’n verband rukte, humoristische opmerkingen steeds letterlijk nam en telkens om de kern heen draaide. Het heeft me iets voorzichtiger gemaakt in het initiële contact met mensen, dit soort personen zuigt alle energie uit je– Beer knijpt in m’n arm, ‘waar zit je met je hoofd?’ vraagt-ie. ‘Nou, niet bepaald in de wolken’, grinnik ik, ‘een aantal nare herinneringen kwam weer boven, maar laten we aan leuke dingen denken, waar heb jij zin in?’ Hij denkt geen seconde na en roept ‘in honing natuurlijk!’
Marjelle

As Jy Weer Skryf Chris Chameleon (tekst Ingrid Jonker)

Foto Witold Riedel

Meer Beer o.a. in:
‘Wát ga je doen?’
Ik heb zo’n zin in je!
Turkse buurtflarden

The pros and cons of blogging

Met het einde van het Volkskrant-blog in zicht denk ik terug aan de beginperiode toen ik, bloggroentje nog, in 2008 met ‘Door de doornen naar de sterren‘ m’n schreden op het blogplatform zette. Een van de eerste reacties die ik kreeg is me bijgebleven, ‘Welkom in de wondere wereld van de volkskrantblog-software die alleen maar doet wat je wilt als je hem zachtjes streelt met je muis 😉‘, maar ook andere mensen hebben me een welkom gevoel bezorgd. Dat niet alles louter rozengeur en maneschijn was in die wereld van het bloggen werd me al snel duidelijk.

Om me heen doemden rechts en links kampen op waarin heuse vetes werden uitgevochten en menig ad hominem je om de oren vloog. Een eindeloze herhaling van zetten waarbij niemand een duimbreed toegaf. Sowieso hou ik van duidelijkheid, liever Jip en Janneke-taal dan elkaar proberen af te troeven met tu quoque’s en dergelijke. Niet alleen Latijnse benamingen zorgden hier en daar soms voor brallerige onduidelijkheid, ook onderhuidse opmerkingen gevolgd door aanminnig kijkende emoticons brachten menigeen in verwarring.

Bepaalde commentaren herinner ik me nog bijna letterlijk, zoals ‘wat een azijnlucht hangt hier opeens‘. Ik weet de namen zelfs nog. Gek dat juist dít is blijven hangen terwijl er veel ergere dingen waren. Ondertussen blogde ik vrolijk verder, want er waren ook een boel positieve reacties. Bovendien kreeg het schrijven mij steeds meer te pakken, niet alleen was het heel leuk om te doen, ik kon er ook m’n ei in kwijt. In m’n infokolom verwoordde ik het toentertijd als volgt: ‘in dit blog heb ik het over de kleine dingen, alles wat in me opkomt en waar ik over wíl schrijven. Soms samen met Beer, soms alleen. De grote dingen – hoewel die grens niet altijd heel duidelijk is – komen misschien later nog aan bod, maar misschien ook niet’.



Een van de dieptepunten was die keer dat ik midden in de nacht een haatmail kreeg uit onverdachte hoek en letterlijk stond te trillen op m’n benen. Ook de overtreffende trap van kinderachtig heb ik hier meegemaakt, variërend van scheldkanonnades omdat ik niet op iemands blog had gereageerd tot het verkrachten van tekst. Ik was vooral verbaasd over de kleinzieligheid en benepenheid van een aantal bloggers, die dingen deden waar een kleuter zich zelfs kapot voor zou schamen. Maar nog steeds blogde ik onvermoeibaar door, ik kreeg genoeg aanmoediging en ontmoette af en toe een blogger in het wild.

Ook hiervoor gold dat er mooie en minder mooie ontmoetingen bij waren. Sommige mensen presenteren zich op virtueel papier nu eenmaal een stuk warmer en geïnteresseerder dan bij een kop thee heb ik ervaren. Toch heb ik ook daarvan geleerd, al laat m’n gewone intuïtie me zelden in de steek, dat geldt niet voor m’n virtuele intuïtie, na veel vallen en opstaan ben ik mijn blogmensbeeld dan ook steeds meer gaan bijstellen. Inmiddels schrik ik weliswaar minder hard van steken onder water en ronduite leugens, een olifantenhuid zal ik nooit krijgen.

De steun die ik van een aantal mensen in de verhuisperiode heb gekregen is belangrijk voor me geweest. Ik kon elke druppel support gebruiken aangezien ik in een bijzonder roerige fase zat. Toen een week na m’n verhuizing ook nog eens m’n liefste vriend-ooit van de ene dag op de andere uit m’n leven wandelde na ruim twintig jaar lief en leed was dat de druppel. Daar zat ik opeens in m’n eentje in een relatief vreemde grootstad tussen halfuitgepakte dozen vol herinneringen zonder internetverbinding of telefoon. Schrijven was een van de manieren om te overleven in die tijd.

In januari 2009 begon ik genoeg te krijgen van het hele aan- en afbevelingencircus en de vriendjespolitiek en heb ik na ampele overwegingen m’n blog verwijderd, met één druk op de knop losten m’n bijdragen zich in het niets op. Toch begon het blogvirus na een aantal maanden alweer op te spelen. Eind maart ben ik teruggekomen met de toepasselijke blogtitel ‘Het nieuwe komt achter de punt’ en het voornemen me minder druk te maken om azijnpissers en overig virtueel gekrakeel. Ik had er meteen weer plezier in en het was fijn om een aantal mensen terug te zien.

Het bloggen heeft me ook op een aantal andere gebieden gestimuleerd. Geïnspireerd door diverse fotoblogs ben ik anderhalf jaar geleden begonnen met fotograferen. Sindsdien gaan m’n Kodak-camera en ik regelmatig samen op pad. Door het fotograferen ben ik meer door de ogen van een toerist naar Rotterdam gaan kijken en heb ik ontdekt hoeveel moois mijn stad te bieden heeft. Het heeft m’n interesse voor de natuur doen opbloeien, voor het eerst slenterde ik door botanische tuinen en genoot van kinderboerderijdieren. Het gras is lang niet altijd groener aan de overkant wat ondermeer sprookjesachtig verbeeld wordt door de Muizenpolder, maar vlak ook Het Park en de schitterende Kralingse plas niet uit.

De combinatie van bloggen, fotograferen en muziek heeft uiteindelijk tot het ontstaan van een aantal series geleid. ‘Bloggers in beelden‘ was de eerste, vervolgens zagen ‘Dierenmix‘, ‘Filmblik‘ en ‘Live‘-bands het licht. De meest recente serie ‘Beeld van een blogger‘ heeft onlangs haar eigen webstek ‘Beelden van…‘ gekregen, daarin ben ik op zoek gegaan naar de mens achter de avatar en ontmoet(te) ik een blogger in zijn of haar stad. Op het moment dat ik bezig was met nieuwe ideeën voor deze reeks viel de brief van Remarque plots in m’n mailbox. Mijn blogtoekomst is nog onzeker, hopelijk heb ik binnenkort weer genoeg energie om me in het doolhof van mogelijkheden te gaan verdiepen.
Marjelle

Sleep Poets of the Fall

Foto ‘Beer’ Witold Riedel

Naar The pros and cons of hitchhiking Roger Waters

Bloggers in beeld (5) – I want to ride my bicycle

Minifotoserie
Bloggers in beeld (1) – Lookalike Blew
Bloggers in beeld (2) – Bit by bit TelMiep
Bloggers in beeld (3) – Flowerpower Annet Lemaire
Bloggers in beeld (4) – Ik kom een druppel later Beus & Frans Muthert

Jeremy Pearl Jam

(muziekkeuze staat los van de foto)

Ben weer benieuwd naar jullie associaties!