Zes miljoen voor hoedjes & jurkjes

Je hebt van die dagen dat je denkt, ik hoor hier níet thuis. Vandaag is zo’n dag. Niet alleen de pleinen, kranten en tv kleurden oranje, ook op Twitter waren #koninginnedag en #troon trending.  Het is een gekte die ik nooit heb begrepen, het dwepen met koningshuizen, koetsen en paleizen, een wereld van mooie plaatjes. Mensen zoals jij en ik, er stroomt hetzelfde rode bloed door de aderen, met dat verschil dat ze net even iets meer verdienen, een slordige 825.000 € per jaar. Wat peanuts is vergeleken met de 6.000.000 € zakgeld die er bovenop komt, daar kun je een héleboel hoedjes en jurkjes voor kopen. Daarnaast krijgen ze ook inkomsten uit aandelen en onroerend goed, wat toch algauw een paar ton hier en daar oplevert. Gelukkig doen ze er wél wat voor terug, ze zijn nooit te beroerd om een lintje door te knippen of een speech te houden. Een vervelende man lijkt de nieuwe koning me overigens niet, ik zou best een keer een pilsje met hem willen drinken en ook Claus had zeker gevoel voor humor.

Portret Peter Colstee

Helaas is belasting betalen niet bepaald een hobby van de Oranjes, daar doen ze dan ook domweg niet aan mee. Ik weet niet wie die constructie ooit bedacht heeft, maar dat is echt niet van deze tijd, aan geldgebrek zal het toch zeker niet gelegen hebben. Alsof dat al niet bizar genoeg is, de volgende zin moest ik twee keer lezen voordat het tot me doordrong, ze bezitten een aantal landgoederen waarvan de kosten door de staat betaald worden en de opbrengsten voor hen zijn. Wat verder ook weleens als argument voor de monarchie genoemd wordt is dat ze ‘zo typisch Nederlands zijn’. Uiteindelijk blijkt Willem-Alexander met zíjn Duitse vader Claus maar voor 6,25 procent Nederlands en Amalia met haar Argentijnse moeder zelfs nog maar voor 3,125 procent, dus met dat typisch Nederlandse valt het reuze mee, of tegen, het is maar net hoe je het bekijkt.
Marjelle

Zes miljoen aan ‘hoedjes- en jurkjestoeslag’ voor Willem-Alexander en Máxima Volkskrant 30-04-2013
Tien argumenten vóór de monarchie ontkracht door Arjen Lubach Volkskrant 30-04-2013
BREAKING: Er is al vijf minuten niets nieuws te melden omtrent het hele gebeuren Volkskrant 30-04-2013
Interview met activiste Joanna over arrestatie NOS 30-04-2013
De beste parodieën op het koningslied HP/De Site 26-04-2013
De Hells Angels van Máxima Volkskrant 30-04-2013
Het oranjekapitaal Philip Dröge

Groeten aan Loesje!

Toen ik laatst ’s nachts in een droom draken versloeg – in dromen kan dat – moest ik de volgende ochtend meteen aan die ene kaart denken waarop niet draken, maar juist verwende prinsesjes verslagen worden. Terwijl ik even later op de site rondstruinde kreeg ik zin om Loesje in de bloglights te zetten voor fans en passanten. Ik heb altijd een zwak gehad voor het meisje dat door middel van het verspreiden van posters de wereld beter en mooier wil maken. Ze doet het ook niet helemaal alleen, iedereen die mee wil schrijven of deel wil nemen aan een van de workshops die ze organiseert is van harte welkom. Zo’n workshop  zou ik graag een keer willen volgen met een paar enthousiaste mensen, wie weet komt dat er ooit nog van. Als je ook benieuwd bent naar haar activiteiten in het buitenland, dan kun je grenzenloos genieten op Loesje International.
Marjelle

Sim Sala Bim Fleet Foxes

Een greep uit het posteraanbod

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hoteldebotel!

Om drie uur vertrek ik dan eindelijk bepakt en bezakt, wat heeft een mens veel nodig zelfs voor anderhalve dag. Deze keer heb ik geen zin om weg te gaan, niet alleen ging m’n afspraak niet door, ook is Amsterdam mijn stad niet, maar op m’n kortingsbon staat 10 mei als uiterste houdbaarheidsdatum. In het kader van zonde van het geld, fotograferen is altijd leuk en het is zo’n heerlijk weer pak ik dan toch m’n spullen bij elkaar. Gelukkig kan ik me alleen ook goed amuseren, een talent dat af en toe van pas komt.  Eenmaal in de trein zet ik m’n gedachten op nul, verstuur een paar sms’jes, doe m’n koptelefoon op en luister voor het eerst in tijden weer naar CocoRosie.

Als ik in Amsterdam de zonnige kade op loop, besluit ik meteen naar het Amstel Botel te gaan, dat gezeul met weekendtas en laptop ben ik beu onderhand. Het NDSM-veer ligt al op mij te wachten, ik raak stilaan een beetje in vakantiestemming en ben benieuwd naar mijn nacht op het water, de laatste keer was op de boot naar Engeland. Terwijl het veer over het IJ glijdt, bewonder ik het prachtige uitzicht. Ik hou van varen, het roept een gevoel van vrijheid op. Een aardige Amsterdammer praat me ondertussen bij over de omgeving en raadt me aan te gaan eten in de IJ-kantine die aan de voet van m’n botel ligt. Wanneer ik bij de receptiebalie aankom is de ontvangst niet erg hartelijk, ik glimlach voor twee.

Het verbaast me wel vaker hoe mensen dag in dag uit hun werk met een lang gezicht kunnen doen, alsof dat het voor jezelf of je omgeving ook maar iets beter maakt. De botelkamer is leuk maar benauwd, snel schuif ik het raampje open en geniet van m’n room-with-a-view. Met een glas witte wijn loop ik even later het dek op, er zitten een paar verdwaalde Engelsen, verder geen gast te bekennen. Ik besluit R. te bellen, mail is niet het meest handige communicatiemiddel als je een afspraak wilt maken. Diezelfde avond beland ik op een verkeerd veer, kom in een foute kroeg terecht en ben blij als ik uiteindelijk de botelcontouren weerzie. Moe van zon, wijn en reizen doezel ik ten slotte weg bij de laatste songfestival(wan)klanken. Via T-Mobile HotSpot check ik nog even m’n mail en tweets, vervolgens kruip ik na een ontspannende douche onder de lakens.

Als ’s ochtends de telefoon gaat sta ik al bijna met één been naast m’n bed totdat het tot me doordringt dat het pas 06:23 uur is! Hé bah, ik wilde juist uitgerust zijn voor m’n afspraak morgen. De wake-upman zegt niet eens sorry en vermoeid draai ik me weer op m’n zij, maar word te veel afgeleid door buitengeluiden, roepende mensen en dichtslaande deuren om de slaap nog te kunnen vatten. Om kwart over tien rinkelt de telefoon weer, deze keer op tijd. Na een idyllisch ontbijt aan het water besluit ik toch geen paarden te gaan kijken in de Vondelstraat, maar in plaats daarvan een tussenstop te maken op Schiphol en vliegtuigen te spotten met m’n camera.
Marjelle

Gallows CocoRosie