De lege beloftes van Obama

Zes jaar nadat Obama met veel aplomb en de hand op zijn hart had aangekondigd Guantánamo Bay¹ te sluiten kwam hij gisteren met de opmerking dat hij dat wellicht beter toen metéén had kunnen doen in plaats van het op de lange baan te schuiven. Vreemd dat hij dat nu vele jaren later pas toegeeft en bijzonder wrang voor degenen die ook na 2009 nog jarenlang zonder proces onschuldig hebben vastgezeten in barre omstandigheden. Zij krijgen die verloren jaren nooit meer terug en zullen de hel waarin ze buiten hun schuld beland zijn nooit vergeten. Een van hen is de Brit Shaker Aamer die inmiddels ruim dertien jaar vastzit ondanks het feit dat er al drie keer goedkeuring is gegeven voor zijn overdracht. Faris, zijn zoon heeft hij nog nooit gezien. Stel je eens voor dat het jóuw man, jóuw zoon, jóuw broer was die onschuldig vastgehouden werd door een natie die andere landen de les leest over mensenrechten maar ze zelf met de voeten treedt.

Wrede martelpraktijken als waterboarden, geheime gevangenissen, drones die onschuldige burgers vermoorden, geheel blanke jury’s die over het lot van zwarte Amerikanen beslissen in een land doordrenkt van racisme waar agenten iets te trigger-happy zijn als het zwarten in ‘verdachte’ omstandigheden betreft. Daarnaast zijn er bizarre en archaïsche wetten als felony murder waardoor mensen, vaak kinderen nog, tot levenslang veroordeeld kunnen worden voor een moord die ze niet gepleegd hebben. Toen ik het artikel las in HP/deTijd² kwamen meteen de namen in me op van Andy Worthington, een onderzoeksjournalist die al jaren vecht voor de sluiting van Guantánamo en Clive Stafford Smith, een bevlogen mensenrechtenadvocaat. Fijn dat er mensen zijn die onvermoeibaar doorgaan met de strijd tegen onrecht. Vandaag wil ik hen allebei bedanken voor alles wat ze gedaan hebben. Mensen zoals zij maken de wereld een beetje mooier.
Marjelle

‘Spijt of niet. Het lijken vooralsnog lege woorden van een president die zijn eigen belofte niet waar kon maken.‘

¹ Waarom ik geen aardling ben (part 2) Marjelle blogt 10-12-2012
² Spijtoptant Obama: ‘Ik had Guantanamo Bay liever meteen gesloten’ HP/deTijd 19-03-2015
USA: 12 Years of Guantánamo detentions, 12 years of double standards Amnesty International
Mijn brief aan Barack Obama Aad Verbaast 20-01-2009

Foto Pixabay

Kies rood!

Vandaag is een grijze, mistige dag, de aangekondigde lentetemperaturen zijn nergens te bespeuren. Gewapend met verse broodjes en twee stempassen loop ik naar het stemlokaal dat weggestopt is in een verzorgingstehuis. Nadat ik het rondje van mijn keuze* rood heb gekleurd wil ik hetzelfde doen op het Waterschapsbiljet. Tot mijn verbazing staat die partij er helemaal niet bij, dus met enige tegenzin – de overige partijen zie ik nog minder zitten – kras ik een  PvdA’er aan. De afgelopen jaren wordt steeds meer duidelijk dat politici vooral bezig zijn met zichzelf en de kiezers naar de mond te praten. Wat vóór de verkiezingen nog enthousiast wordt aangeprezen, soms zelfs met de hand op het hart beloofd – de € 1000 van Rutte bijvoorbeeld in 2012 – wordt erna ingeslikt of door zoveel sloten water bij de wijn onherkenbaar.

Geen roos, geen tomaat, maar iets verfrissends

“Vluchtelingkinderen in de cel, Europa tikt Nederland op de vingers inzake mensenrechten, illegalenquotum, Fyra-fiasco, aardbevingen en aardgaswinning in Groningen, problemen en verspilling in de zorg, doorgeslagen regelgeving van de sociale diensten waardoor ook een oma(!) die op haar kleinkinderen past een torenhoge boete krijgt… het zijn maar een paar voorbeelden uit een lange rij.”

De VVD, liberaal als het zo uitkomt, stemde wel tégen de vrije artsenkeuze. De PvdA, allang geen linkse partij meer, met Samsom en Rutte steeds meer als twee handen op een buik. D66 met kopman Pechtold, nu kun je veel van hem zeggen maar enig gevoel voor humor heeft hij wel. Ook hij praat regelmatig in makkelijke oneliners, draait de dingen en cijfers naar z’n hand net als veel van zijn collega’s. Of het pluche nu plakt of trekt, de regels die voor de heren en dames politici gelden – Teeven met de bonnetjesaffaire, schandalen rond Verheijen en De Kruif – gelden niet voor de gewone sterveling. Het wordt de hoogste tijd dat daar een einde aan komt. Geen holle woorden als ‘transparantie’ blablabla. Zeg wat je bedoelt en doe wat je zegt. Daar gaat het om.
Marjelle

* En ik? Deze keer ging mijn stem naar de SP.

Foto Pixabay

‘Ik vind haar stóm’

‘De wereld draait dóórrrr’… een van de programma’s waar ik vrijwel nooit meer naar kijk. Matthijs van Nieuwkerk jaagt alles er in een noodtempo doorheen, echt interessant wordt het zelden vind ik en zijn vaste ‘entourage’ kliekt aan elkaar en levert nauwelijks nieuwe inzichten op. Toen ik vannacht een alternatief zocht voor een boek, viel ik midden in een scène met Marc-Marie Huijbregts en Tim den Besten naar aanleiding van zijn mini-docu over Yolanthe Sneijder-Cabau. Ik ving flarden op als ‘het is net een auto-ongeluk waar je steeds naar blijft kijken’ en ‘dan je drink je iets en dan zeg je “o, dat is vies, proef eens”, dat is het een beetje’. Voor mijn ogen zag ik hoe twee mannen in giechelende pestkoppen veranderden terwijl ze haar belachelijk probeerden te maken ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Waarom? Omdat ze haar stóm vonden. Het deed me even denken aan die ettertjes van vroeger, die op het schoolplein rondhingen en altijd te laf waren om in hun eentje actie te ondernemen.

Beide heren kennen haar helemaal niet, ze schijnt ooit verveeld tegen een muur gehangen te hebben en zei toen geen goedendag tegen Marc-Marie. hij heeft er nóg slapeloze nachten van Verder dan dat ging de kennismaking niet. Nu zijn er ook een aantal BN’ers waar ik kromme tenen van krijg en als zo iemand in beeld komt zap ik meteen weg. Geen tijd aan besteden en geen energie. Maar iemand met een Yolanthe-obsessie zoals Tim wil feitelijk niets liever dan walgen, keer op keer. Dit gesprek vond overigens plaats onder de bezielende leiding van Matthijs, die het kennelijk zo’n belangrijk non-item vond dat hij ze alle tijd gaf om lekker los te gaan. Nu gaat het mij niet om Yolanthe, ik ken haar niet en heb niks tegen haar of voor haar, maar dat twee mannen er zo van genieten om iemand die ze totaal niet kennen te bashen op tv ze zijn natuurlijk wel anti-pesten als het zo uitkomt dat vind ik pas echt stóm.
Marjelle

‘Dat levert het me op, dat ik mezelf kan profileren over de rug van Yolanthe’, zegt Tim aan het einde van de docu tegen de psychologe.
Eindelijk, nu laat híj heel even zien wie hij écht is. 😉

Foto Wikipedia

Zwerfie

Een muisgrijze lucht en water dat met bakken uit de hemel valt, het is echt hondenweer. Vandaag moet ik in Amsterdam zijn. Weer of geen weer, zin of geen zin, ik moet er doorheen. Voordat ik de deur uit vlieg kijk ik nog even op Twitter. Ik zie de hashtag #zwerfboekendag voorbijkomen en besluit nog snel een boek uit de kast te halen en dat in de trein voor een willekeurige passant achter te laten.*

Wie weet kan ik iemand blij maken met het ‘Verzamelde werk’ van Willem Elsschot. Het ingebonden exemplaar heb ik ooit van een vriend gekregen en nooit uitgelezen. Ik hijs me in een te grote regenbroek en jack, trek een wollen muts over m’n oren en wikkel een sjaal om m’n hoofd, klaar om de natte wereld te betreden. Op m’n schoenen na, die zijn niet waterbestendig. Ik heb dan ook voor alle zekerheid een reservepaar plus extra sokken en handdoek bij me.

Op perron 4 van station ‘s-Hertogenbosch is het druk, een aantal verregende mensen staat op een kluitje. Alles is grijs en grauw, Nederland op z’n deprimerendst. Alleen het meisje van de kiosk is vrolijk en behulpzaam. Ze biedt aan om m’n croissant nog even in een warmhoudbak te leggen voordat de trein komt en samen houden we de klok in de gaten. Een lichtpuntje op een donkere dag. Dag lief kioskmeisje, de NS mag blij met je zijn.

Eenmaal in de trein leg ik het boek op een leeg tafeltje vlakbij, boven op een plastic zak zodat het makkelijk mee te nemen is en droog in een andere boekenkast belandt. Ik hou het tafeltje in de gaten en merk dan dat zo’n vreemd boek juist afschrikt. Als mensen het zien liggen lopen ze snel door. Op een bepaald moment wil een vrouw er gaan zitten en zegt de man naast haar dat die plaats bezet is. In m’n beste Engels probeer ik ze vervolgens duidelijk te maken dat het vandaag zwerfboekendag is.

‘Er zit niemand, je mag het boek gewoon meenemen, hoor’, zeg ik ook tegen de andere passagiers. Om me heen zie ik alleen maar vraagtekengezichten en ik krijg het er een beetje warm van. Aangezien niemand begrijpt wat de bedoeling is pak ik het boek weer terug en schrijf er een briefje bij, ondertekend met Veel leesplezier! Marjelle. Het zou toch jammer zijn als Willem Elsschot aan het eind van de dag onopgemerkt in een vuilniszak eindigt.
Marjelle

* Zwerfboekendag wordt de 13de dag van elk nieuw kwartaal gehouden (4x per jaar)

Foto Pixabay

‘Vriendschap geeft veiligheid’

Mooi blog van Chris Klomp, mooie gedachte van Henk Venema.

Ondertussen in Onnen

Hij woont pal naast het kleine kerkje in Onnen. Dominee Henk Venema. Als wij aan de deur van zijn kerk rammelen, komt hij naar buiten. Nieuwsgierig naar wie er zijn verschenen.

De aimabele Venema wijst ons op zijn tuin. Niet al te groot. Voornamelijk gras. De grasmaaier is net langs geweest, maar iets is niet helemaal in de haak. Exact in het midden van de voortuin heeft de maaier verzaakt. Het gras is er nog net zo hoog als het was. Toeval kan het niet zijn. De maaier in kwestie heeft een perfect hart overgelaten.

Het is Venema die de kern van de hechte dorpsgemeenschap, waar achterdeuren nog niet worden gesloten als de duisternis invalt, raakt. ,,De beste garantie op veiligheid is vriendschap”, zo stelt de man die zijn leven in dienst stelt van God. Venema is bepaald geen stoffige plattelandsdominee. ,,Ik heb jaren in Indonesië en Papoea-Nieuw-Guinea gewerkt. In…

View original post 204 woorden meer

Mag ik nog een laatste knuf?

In de aangrijpende documentaire Moeders springen niet van flats vertelt Elena Lindemans wat er twaalf jaar geleden gebeurde met haar moeder. Wat doe je als je door wanhoop wordt gedreven, al jaren ondraaglijk lijdt en na een aantal zelfmoordpogingen je verzoek om euthanasie niet  in behandeling wordt genomen. De moeder van Elena kan niet meer. Ze wil op een menswaardige manier afscheid nemen van het leven en de mensen om haar heen, maar loopt daarbij tegen een muur op. Op haar euthanasieverzoek wordt gereageerd met ‘wij gaan u niet helpen’. Uiteindelijk springt ze 25 februari 2002 van een flat. Ik gun iedereen een zachte dood in plaats van gedwongen worden je toevlucht te nemen tot dit soort gruwelijke methodes met alle negatieve gevolgen ook voor de familie en de omwonenden. Mooie docu waarbij ik de helft van de tijd m’n tranen niet kon bedwingen en tevens een eerbetoon aan de moeder van Elena.
Marjelle

Moeders springen wel van flats Joop.nl 24-02-2014

‘Door een streng euthanasiebeleid bij psychiatrische patiënten worden mensen, zoals mijn moeder, gedwongen “het zelf te doen”. In de documentaire wil ik laten zien dat dit niet alleen kwalijke gevolgen heeft voor de persoon zelf maar ook voor de familie én de maatschappij.’
Elena Lindemans

‘In my country we go to prison first and then become president’

Klik op de foto voor een groter formaat

‘For to be free is not merely to cast off one’s chains, but to live in a way that respects and enhances the freedom of others’
Nelson Mandela

Bevrijdingsfestival Rotterdam

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zes miljoen voor hoedjes & jurkjes

Je hebt van die dagen dat je denkt, ik hoor hier níet thuis. Vandaag is zo’n dag. Niet alleen de pleinen, kranten en tv kleurden oranje, ook op Twitter waren #koninginnedag en #troon trending.  Het is een gekte die ik nooit heb begrepen, het dwepen met koningshuizen, koetsen en paleizen, een wereld van mooie plaatjes. Mensen zoals jij en ik, er stroomt hetzelfde rode bloed door de aderen, met dat verschil dat ze net even iets meer verdienen, een slordige 825.000 € per jaar. Wat peanuts is vergeleken met de 6.000.000 € zakgeld die er bovenop komt, daar kun je een héleboel hoedjes en jurkjes voor kopen. Daarnaast krijgen ze ook inkomsten uit aandelen en onroerend goed, wat toch algauw een paar ton hier en daar oplevert. Gelukkig doen ze er wél wat voor terug, ze zijn nooit te beroerd om een lintje door te knippen of een speech te houden. Een vervelende man lijkt de nieuwe koning me overigens niet, ik zou best een keer een pilsje met hem willen drinken en ook Claus had zeker gevoel voor humor.

Portret Peter Colstee

Helaas is belasting betalen niet bepaald een hobby van de Oranjes, daar doen ze dan ook domweg niet aan mee. Ik weet niet wie die constructie ooit bedacht heeft, maar dat is echt niet van deze tijd, aan geldgebrek zal het toch zeker niet gelegen hebben. Alsof dat al niet bizar genoeg is, de volgende zin moest ik twee keer lezen voordat het tot me doordrong, ze bezitten een aantal landgoederen waarvan de kosten door de staat betaald worden en de opbrengsten voor hen zijn. Wat verder ook weleens als argument voor de monarchie genoemd wordt is dat ze ‘zo typisch Nederlands zijn’. Uiteindelijk blijkt Willem-Alexander met zíjn Duitse vader Claus maar voor 6,25 procent Nederlands en Amalia met haar Argentijnse moeder zelfs nog maar voor 3,125 procent, dus met dat typisch Nederlandse valt het reuze mee, of tegen, het is maar net hoe je het bekijkt.
Marjelle

Zes miljoen aan ‘hoedjes- en jurkjestoeslag’ voor Willem-Alexander en Máxima Volkskrant 30-04-2013
Tien argumenten vóór de monarchie ontkracht door Arjen Lubach Volkskrant 30-04-2013
BREAKING: Er is al vijf minuten niets nieuws te melden omtrent het hele gebeuren Volkskrant 30-04-2013
Interview met activiste Joanna over arrestatie NOS 30-04-2013
De beste parodieën op het koningslied HP/De Site 26-04-2013
De Hells Angels van Máxima Volkskrant 30-04-2013
Het oranjekapitaal Philip Dröge

You make Rotterdam

Klik op de foto voor een groter formaat dak

I Make Rotterdam

Niet optreden, aftreden!

‘Ik zeg geen sorry voor de bühne want ik heb het oprecht moeilijk met deze zaak’, met die woorden betuigde Teeven zijn spijt over de vele fouten die er gemaakt zijn in de zaak Dolmatov waarvoor hij als staatssecretaris Veiligheid en Justitie verantwoordelijk is. Niet alleen zijn er systeemfouten gemaakt en kreeg Dolmatov niet de goede rechtsbijstand, ook was de medische zorg ontoereikend. De Russische asielzoeker waarvan bekend was dat hij depressief was en recent een zelfmoordpoging had gedaan werd toch niet in een observatiecel gezet. Bovendien zat hij volkomen onterecht in vreemdelingendetentie, door een fout in het systeem van de IND stond er geen vinkje bij het vakje ‘verwijderbaar’. Een enkel telefoontje naar zijn advocaat Marq Wijngaarden had veel leed kunnen voorkomen, maar ook dat gebeurde niet. Wat voorafging was een keten aan missers door overheidsinstanties, zo oordeelde de Inspectie Veiligheid en Justitie vorige week. Uiteindelijk heeft Aleksander Dolmatov op 17 januari in zijn cel zelfmoord gepleegd. Is dit een incident zoals Teeven wil doen voorkomen? Nee, het was al veel langer bekend dat er een aantal zaken mis waren rond vreemdelingendetentie, onder andere Amnesty International en de Nationale Ombudsman trokken vaker aan de bel.

Teeven, het law-and-order boegbeeld van de VVD, voorstander van een hard en inhumaan beleid¹ waarbij zelfs kinderen in een cel opgesloten worden, zei gisteren: ‘ík vind dat ik moet optreden, niet aftreden’. Dat eerste had hij dan eerder moeten bedenken, nu is hij niet meer geloofwaardig en mist de steun van een derde van de Kamerleden die voor de motie van wantrouwen van de SP hebben gestemd. Er is een nieuwe staatssecretaris nodig die met een schone lei op Veiligheid en Justitie aan de slag gaat, kritisch de IND onder de loep neemt en maatregelen treft om ervoor te zorgen dat dit niet meer gebeurt. Sowieso mag vreemdelingendetentie alleen als uiterste redmiddel² worden ingezet en moeten asielzoekers – in een land dat zich beschaafd noemt en andere landen de les leest over mensenrechten – niet als criminelen behandeld worden maar als mensen. Teeven zou er goed aan hebben gedaan om daadwerkelijk actie te ondernemen door af te treden in plaats van te blijven plakken aan het pluche. De PvdA  had er goed aan gedaan de motie van wantrouwen te steunen zoals ze ook had gedaan als ze niet in de regering had gezeten. Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. Aan dat ene zinnetje moest ik denken toen Fred Teeven gisternacht, zoals de meesten al hadden zien aankomen ondanks veel debat & poppenkast, toch gewoon mocht aanblijven en de dames en heren politici vandaag weer overgingen tot de orde van de dag.
Marjelle

¹ Vreemdelingendetentie in de verkiezingsprogramma’s Amnesty International
² Na dood Dolmatov terugdringing gebruik vreemdelingendetentie hard nodig Amnesty International 14-04-2013

Meer informatie
Twijfels over veranderingen vreemdelingenbeleid zijn terecht Trouw 20-04-2013
Advocaat Dolmatov sceptisch over verbetering Volkskrant 19-04-2013
Debat-Dolmatov – Teeven overleeft debat, maar moet vertrouwen terugwinnen Volkskrant 18-04-2013
‘De misser was te groot: Teeven moet gaan’ Volkskrant 18-04-2013
Vreemdelingendetentie al langer probleem Trouw 18-04-2013
‘Fout vinkje’ bij driehonderd lotgenoten Dolmatov NRC 17-04-2013
‘Zaak Dolmatov lijkt geen incident’ NOS 17-04-2013
‘Overheid maakte meerdere fouten in zaak-Dolmatov’ NRC 12-04-2013
Nationale ombudsman: vreemdelingenbewaring is inhumaan Inlia 15-08-2012
‘IND past Europese regels te weinig toe’ Trouw 30-05-2012

Op Twitter onder andere
‏@KingaVI Telkens als Teeven “menselijke maat” zegt, schrik ik. Alsof je hond plots begint te miauwen. Freaky. #dolmatov

Foto Internet